مقدمـه
۱ . هدف این استاندارد، تشخیص واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری و تجویز گزارشگری مالی پارهای اطلاعات خاص درباره آن ها در مرحله قبل از بهرهبرداری است. توضیح اینکه معیارهای شناخت و اندازهگیری معاملات و سایر رویدادهای مالی و نیز بخش عمده گزارشگری مالی واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری و واحدهای تجاری در حال بهرهبرداری مشابه است.
دامنه کاربرد
۲ . این استاندارد در مورد صورت های مالی واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری به کار می رود.
تعریف
۳ . در این استاندارد اصطلاح واحد تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری با معنی مشخص زیر به کار رفته است:
• واحد تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری : یک واحد تجاری است که بخش عمده کوشش های خود را برای ایجاد یک فعالیت جدید به کار برد و یکی از شرایط زیر در مورد آن صدق کند:
الف. عملیات اصلی برنامهریزی شده، شروع نشده باشد،
ب . عملیات اصلی برنامهریزی شده، شروع شده ولی درآمد عملیاتی قابل توجهی از آن حاصل نشده باشد.
۴ . واحد تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری، عمدتاً کوشش های خود را برای اموری مانند برنامهریزی مالی، تأمین سرمایه، اکتشاف و گسترش منابع طبیعی، تحقیق و توسعه، شناسایی منابع تامین مواد اولیه، تحصیل دارایی های ثابت مشهود یا سایر دارایی های عملیاتی مانند حقامتیاز بهرهبرداری از معادن و نیز استخدام و آموزش کارکنان، بازاریابی و راهاندازی عملیات تولیدی صرف می کند. از نظر مقاصد این استاندارد، برای ایجاد یکنواختی فرض بر این است هر واحد تجاری که درآمد عملیاتی آن کم تر از حدود ۲۰% درآمد عملیاتی برنامهریزی شده باشد، واحد تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری تلقی می شود.
مخارج
۵ . مخارج واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری، براساس استانداردهای حسابداری که در واحدهای تجاری در حال بهرهبرداری استفاده می شود، شناسایی می گردد.
۶ . مخارج واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری را می توان به سه گروه زیر طبقهبندی کرد:
الف . مخارجی که بهمنظور تحصیل دارایی های ثابت مشهود، دارایی های نامشهود و موجودی مواد و کالا تحمل می گردد. این مخارج با رعایت معیارهای شناخت مندرج در استانداردهای حسابداری شماره ۸ ، ۱۱، ۱۳ و ۱۷ در دوره وقوع به عنوان دارایی شناسایی می شود. مخارج مزبور، حسب مورد، در بر گیرنده مخارج سربار اداری و عمومی است که بتوان آن را به طور مشخص با تحصیل دارایی یا رساندن آن به وضعیت قابل بهرهبرداری ارتباط داد و لذا این گونه هزینهها براساس مبانی منطقی بین دارایی های مربوط تسهیم می شود. علاوه بر این، مواردی از قبیل پیشپرداخت بیمه یا حقوق و دستمزد، در صورت انطباق با معیارهای شناخت دارایی در مفاهیم نظری گزارشگری مالی، به عنوان دارایی شناسایی می شود.
ب . مخارجی که هر چند ممکن است به جریان منافع اقتصادی آتی کمک کند، اما به عنوان یک دارایی جداگانه قابل تشخیص نیست و لذا حائز معیارهای شناخت به عنوان دارایی نمی باشد. این گونه مخارج در دوره وقوع به عنوان هزینه شناسایی می شود.
ج . مخارجی که هیچ گونه منافع اقتصادی آتی ندارد و لذا در دوره وقوع به عنوان هزینه شناسایی می شود. مخارج دوران توقف غیر عادی در فعالیت های قبل از بهرهبرداری، خسارات وارده به دارایی ها، مخارج دوباره کاری و مخارج نیروی کار مازاد، نمونههایی از این گونه مخارج است.
۷ . مخارجی که در دوران قبل از بهرهبرداری واقع می شود، تنها در صورت انطباق با مصادیق بند ۶ (الف)، قابل انتساب به دارایی های مربوط است. بدین ترتیب احتساب هر گونه مخارجی تحت سرفصل ” مخارج قبل از بهرهبرداری“ بهعنوان یک دارایی جداگانه در صورت های مالی، با توجه به اینکه سرفصل یاد شده فاقد معیارهای شناخت به عنوان یک دارایی جداگانه است، صحیح نیست.
درآمدها
۸ . درآمد در واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری براساس استانداردهای حسابداری که در واحدهای تجاری در حال بهرهبرداری استفاده می شود، شناسایی می گردد.
۹ . درآمدهایی که به طور مشخص بیانگر بازیافت بخشی از مخارج (اعم از دارایی و هزینه) است، از مخارج مربوط کسر می شود. سود حاصل از سرمایهگذاری موقت تسهیلات مالی دریافتی، فروش ضایعات و فروش تولیدات آزمایشی، نمونههایی از این گونه درآمدهاست.
افشا
۱۰ . واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری باید صورت های مالی خود را مشابه با صورت های مالی واحدهای تجاری در حال بهرهبرداری ارائه کنند زیرا ترازنامه، صورت های سود و زیان، سود و زیان جامع و جریان وجوه نقد و یادداشت های توضیحی واحدهای تجاری در حال بهرهبرداری برای ارائه اطلاعات مفید در مورد واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری به اندازه کافی مناسب است. ارائه صورت های مالی خاص برای واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری ممکن است به این تصور منجر شود که ماهیت و نتایج معاملات این واحدهای تجاری نیز خاص است در حالی که واحدهای تجاری در حال بهرهبرداری هم معاملات مشابهی دارند. علاوه بر این، صورت های مالی خاص به آسانی با صورت های مالی دورههای بعد از مرحله بهرهبرداری قابل مقایسه نخواهد بود.
۱۱ . صورت های مالی واحد تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری باید شامل اطلاعات اضافی زیر باشد:
الف . درج عبارت ” قبل از مرحله بهرهبرداری“ در کلیه صفحات صورت های مالی،
ب . انعکاس مبالغ انباشته جریان های ورودی و خروجی نقدی از ابتدای شروع فعالیت واحد تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری در صورت جریان وجوه نقد،
ج . ارائه اطلاعات در مورد نوع، ماهیت و مراحل فعالیت های انجام شده (از جمله درصد پیشرفت پروژه)،
د . ارائه جدول زمان بندی اجرای پروژه و دلایل تأخیر در اجرا در صورت وجود،
ﻫ . ارائه جدول مقایسهای عملکرد پروژه با برآوردهای اولیه (اعم از ریالی و ارزی)،
و . ارائه اطلاعات مربوط به مبالغ انباشته درآمد و هزینه از ابتدای فعالیت واحد تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری به تفکیک اقلام عمده .
۱۲ . واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری معمولاً مخارج عمدهای برای فعالیت های قبل از بهرهبرداری تحمل می کنند و طی این دوره، درآمد قابل توجهی تحصیل نمی کنند. فعالیت های قبل از بهرهبرداری احتمالاً در دو یا چند دوره گزارشگری مالی انجام می شود. به منظور انعکاس اهمیت فعالیت های دورههای قبل از بهرهبرداری، دامنه صورت های مالی ارائه شده توسط واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری باید آنچنان گسترش یابد که اطلاعات انباشته را از ابتدای مرحله قبل از بهرهبرداری همراه اطلاعات جاری فراهم کند.
۱۳ . در صورت های مالی اولین دوره مالی پس از شروع بهرهبرداری باید افشا شود که واحد تجاری در دوره مالی گذشته، در مرحله قبل از بهرهبرداری بوده است و چنانچه صورت های مالی سال( های) گذشته که واحد تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری بوده برای اهداف مقایسهای ارائه می شود، افشای اطلاعات اضافی طبق بند ۱۱ ضرورت ندارد .
تاریخ اجرا
۱۴ . الزامات این استاندارد در مورد کلیه صورت های مالی که دوره مالی آنها از تاریخ ۱/۱/۱۳۸۱
و بعد از آن شروع میشود، لازمالاجراست.
مطابقت با استانداردهای بینالمللی حسابداری
۱۵ . استاندارد بینالمللی حسابداری جداگانهای در رابطه با ” گزارشگری مالی واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهرهبرداری“ وجود ندارد.
اطلاعات این نوشته
شما میتوانید در صورت تمایل این پست را در شبکه های اجتماعی خود بازنشر دهید .
