پل های ارتباطی هایسود

تمامی اطلاعات مورد نیاز ارتباط با ما را در زیر مشاهده و در صورت نیاز از هر کدام از روش های زیر میتوانید با ما در ارتباط باشید

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:

استاندارد حسابداری بخش عمومی شماره‌ 14 | رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری

آواتار خبرنگار هایسود
256 بازدید

هدف
۱ . هدف این استاندارد تعیین الزامات زیر است:
الف . مواردی که واحد گزارشگر باید صورت های مالی خود را بابت رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری تعدیل کند؛
ب. اطلاعاتی که واحد گزارشگر باید درباره تاریخ تأیید صورت های مالی و رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری افشا نماید.
طبق این استاندارد، چنانچه رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری بیانگر نامناسب بودن به کارگیری فرض تداوم فعالیت باشد، واحد گزارشگر نباید صورت های مالی خود را برمبنای تداوم فعالیت تهیه کند.
دامنه کاربرد

  1. این استاندارد باید برای حسابداری و افشای رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری به کار گرفته شود.
    تعاریف
    ۳ . اصطلاحات ذیل در این استاندارد با معانی مشخص زیر به کار رفته است:
    • رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری: رویدادهای مطلوب و نامطلوبی است که بین تاریخ گزارشگری و تاریخ تأیید صورت های مالی رخ می‌‌‌‌دهد. این رویدادها را می‌‌‌‌توان به دو گروه طبقه‌بندی کرد:
    الف. رویدادهای تعدیلی پس از تاریخ گزارشگری : رویدادهایی که شواهدی در‌ ‌مورد شرایط موجود در تاریخ گزارشگری فراهم می‌‌‌‌کند؛
    ب . رویدادهای غیرتعدیلی پس از تاریخ گزارشگری: رویدادهایی که بیانگر شرایط ایجاد شده پس از تاریخ گزارشگری است.
    • تاریخ گزارشگری: آخرین روز دوره گزارشگری است که صورت های مالی به آن دوره مربوط می‌‌‌‌شود.
    • تاریخ تأیید صورت های مالی: تاریخی است که صورت های مالی در آن تاریخ، توسط مقام یا مقاماتی که مسئول نهایی کردن آن صورت های مالی برای انتشار است، تأیید می‌شود.

تأیید صورت های مالی

  1. به منظور تعیین اینکه کدام رویدادها تعریف رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری را احراز می‌‌‌‌کند، باید تاریخ گزارشگری و تاریخ تأیید صورت های مالی تعریف شود. تاریخ گزارشگری آخرین روز دوره گزارشگری است که صورت های مالی به آن دوره مربوط می‌‌‌‌شود. تاریخ تأیید تاریخی است که صورت های مالی در آن تاریخ، توسط مقام یا مقاماتی که مسئول نهایی کردن آن صورت های مالی برای انتشار است، تأیید می‌شود. اظهار نظر حسابرس نسبت به این صورت های مالی نهایی شده، ارایه می‌‌‌‌شود. رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری تمام رویدادهای مطلوب و نامطلوبی است که بین تاریخ گزارشگری و تاریخ تأیید صورت های مالی برای انتشار رخ می‌دهد.
  2. فرایند تهیه و تأیید صورت های مالی ممکن است برای واحدهای گزارشگر مختلف، متفاوت باشد. این مطلب به ماهیت واحد گزارشگر، ساختار راهبری واحد گزارشگر، الزامات قانونی مرتبط با واحد گزارشگر و رویه‌های مربوط به تهیه و نهایی کردن صورت های مالی بستگی دارد. مسئولیت تأیید صورت های مالی با بالاترین مقام دستگاه اجرایی مربوط و یا مقام مجاز از طرف او و مقام مالی قانونی مربوط است. مسئولیت تهیه صورت های مالی تلفیقی دولت به عنوان یک مجموعه بر عهده وزارت امور اقتصادی و دارایی و تأیید آن با رئیس قوه مجریه می‌‌باشد.
    شناخت و اندازه‌گیری
    ۶ . در دوره بین تاریخ گزارشگری و تاریخ تأیید صورت های مالی، مقامات دولتی ممکن است مصوباتی را در ارتباط با موارد خاصی اعلام کنند. تلقی این‌گونه مصوبات اعلام شده دولت به عنوان رویدادهای تعدیلی به موضوعات زیر بستگی دارد:
    الف . آیا این موارد، اطلاعات بیشتری را درباره شرایط موجود در تاریخ گزارشگری فراهم می‌کند یا خیر؛
    ب. آیا در خصوص تحقق این موارد شواهد کافی وجود دارد یا خیر.
    در بیشتر موارد اعلام مقاصد دولت منجر به شناسایی رویدادهای تعدیلی نمی‌شود، بلکه اغلب به عنوان رویدادهای غیرتعدیلی، افشا می‌‌شود.
    رویدادهای تعدیلی پس از تاریخ گزارشگری
    ۷ . واحد گزارشگر باید به‌منظور انعکاس رویدادهای تعدیلی پس از تاریخ گزارشگری، مبالغ شناسایی شده در صورت های مالی خود را تعدیل کند.
    ۸ . موارد زیر نمونه‌هایی از رویدادهای تعدیلی پس از تاریخ گزارشگری است که واحد گزارشگر را ملزم می‌کند تا مبالغ شناسایی شده در صورت های مالی را تعدیل یا اقلامی را شناسایی کند که قبلاً شناسایی نشده است:
    الف . حل و فصل یک دعوای حقوقی پس از تاریخ گزارشگری ‌که وجود تعهد فعلی واحد گزارشگر در تاریخ گزارشگری را تأیید می‌کند. واحد گزارشگر هر نوع ذخیره شناسایی شده قبلی مربوط را طبق استاندارد حسابداری بخش عمومی شماره ۸ با عنوان ذخایر، بدهی های احتمالی و دارایی های احتمالی تعدیل کرده و یا ذخیره جدیدی را شناسایی می‌‌کند. واحد گزارشگر نباید تنها به افشای بدهی احتمالی ناشی از حل و فصل دعوای حقوقی فوق اکتفا کند، زیرا حل و فصل دعوای یاد شده شواهد اضافی مبنی بر لزوم تعدیل ذخیره را در تاریخ گزارشگری تأیید می‌کند؛
    ب. اطلاعات دریافتی پس از تاریخ گزارشگری بیانگر آن باشد که ارزش یک دارایی در تاریخ گزارشگری کاهش یافته‌ یا‌ مبلغ زیان ‌کاهش ارزش شناسایی شده قبلی برای آن دارایی نیازمند تعدیل است، برای مثال:
  3. ورشکستگی یک بدهکار که پس از تاریخ گزارشگری رخ می‌دهد، معمولا موید وجود زیان در‌مورد یک حساب دریافتنی در تاریخ گزارشگری است و واحد گزارشگر لازم است مبلغ دفتری حسابهای دریافتنی را تعدیل کند؛
  4. فروش موجودی ها پس از تاریخ گزارشگری ممکن است شواهدی درباره خالص ارزش فروش آنها در تاریخ گزارشگری فراهم کند؛
    پ. مشخص شدن بهای تمام شده دارایی های خریداری شده یا عواید حاصل از فروش دارایی ها پس از تاریخ گزارشگری، چنانچه معاملات قبل از تاریخ گزارشگری انجام شده باشد؛
    ت. مبلغ درآمد وصولی طی دوره گزارشگری، که باید با واحد دیگری تسهیم شود، پس از دوره گزارشگری مشخص شود؛
    ث. تعیین مبلغ پرداخت های مربوط به پاداش عملکرد به کارکنان پس از تاریخ گزارشگری، در صورتی که واحد گزارشگر در تاریخ گزارشگری تعهد فعلی قانونی یا عرفی برای چنین پرداخت هایی، درنتیجه رویدادهای قبل از تاریخ مذکور داشته باشد؛
    ج. کشف موارد تقلب یا اشتباهی که حاکی از نادرست بودن صورت های مالی است.
    رویدادهای غیرتعدیلی پس از تاریخ گزارشگری
    ۹ . واحد گزارشگر نباید به‌منظور انعکاس رویدادهای غیرتعدیلی پس از تاریخ گزارشگری، مبالغ شناسایی شده در صورت های مالی خود را تعدیل کند.
    ۱۰ . موارد زیر نمونه هایی از رویدادهای غیر تعدیلی پس از تاریخ گزارشگری است:
    الف. کاهش ارزش منصفانه دارایی بین تاریخ گزارشگری و تاریخ تأیید صورت های مالی، درصورتی‌که واحد گزارشگر روش تجدید ارزیابی را در مورد دارایی های ثابت مشهود پذیرفته باشد. کاهش ارزش منصفانه معمولا به وضعیت دارایی در تاریخ گزارشگری مربوط نمی‌شود، بلکه منعکس‌کننده شرایطی است که پس از آن تاریخ ایجاد شده است. بنابراین واحد گزارشگر با وجود استفاده از روش تجدید ارزیابی، مبالغ شناسایی شده بابت آن دارایی را در صورت های مالی خود تعدیل نمی‌کند. همچنین، واحد گزارشگر مبالغ افشا شده در‌مورد آن دارایی را در تاریخ گزارشگری به‌روز نمی‌کند، اگرچه ممکن است براساس الزامات مندرج در بند ۲۳ اطلاعات بیشتری را افشا کند؛
    ب. چنانچه واحد گزارشگری که متصدی برنامه‌های ارائه خدمات عمومی خاص است، پس از تاریخ گزارشگری اما پیش از تاریخ تأیید صورت های مالی، تصمیم به توزیع مستقیم یا غیر مستقیم مزایای اضافی برای مشمولین این برنامه‌ها بگیرد. این واحد گزارشگر هزینه های شناسایی شده در صورت های مالی دوره جاری خود را تعدیل نمی‌‌کند، بلکه بر اساس بند ۲۳ این مزایای اضافی ممکن است به عنوان رویدادهای غیر تعدیلی، افشا ‌‌شود.
    تداوم فعالیت
    ۱۱ . تعیین مناسب بودن کاربرد فرض تداوم فعالیت مستلزم ارزیابی توسط هر واحد گزارشگر است. هر چند که این ارزیابی برای کل دولت مربوط تلقی نمی‌شود. به عنوان مثال، یک واحد دولتی ممکن است به علت اینکه دولت تصمیم به انتقال فعالیت های آن به واحد دولتی دیگری می‌گیرد، دیگر تداوم فعالیت نداشته باشد. با این حال این تجدید ساختار اثری بر ارزیابی تداوم فعالیت خود دولت ندارد.
    ۱۲ . چنانچه پس از تاریخ گزارشگری، انحلال واحد گزارشگر یا توقف فعالیت های آن توسط ارکان صلاحیتدار اعلام شود، یا اینکه واحد گزارشگر عملاً ناگزیر به انجام این امر گردد، صورت های مالی نباید برمبنای تداوم فعالیت تهیه شود.
    ۱۳ . در ارزیابی مناسب بودن کاربرد فرض تداوم فعالیت برای واحـد گزارشگر، اشخاص مسئول تهیه صورت های مالی و یا ارکان اداره کننده باید عوامل زیادی را در نظر بگیرند. این عوامل شامل قوانین و مقررات جدید، عملکرد جاری و مورد انتظار آن واحد، هرگونه تجدید ساختار اعلام شده و بالقوه واحدهای سازمانی، احتمال استمرار تأمین مالی توسط دولت و در صورت لزوم، منابع تامین مالی جایگزین است.
    ۱۴ . به طور کلی در مورد واحدهایی که عملیات آنها اساساً از طریق بودجه تأمین مالی می‌شود، موضوع تداوم فعالیت تنها زمانی مورد تردید قرار می‌‌گیرد که دولت قصد خود را برای توقف تامین مالی آن واحد اعلام کند.
    ۱۵ . برخی واحدهای گزارشگر، ناگزیر از تأمین مالی تمام یا بخش قابل توجهی از وجوه خود بوده و باید بهای تمام شده کالا و خدمات را از طریق استفاده کنندگان بازیافت کنند. برای چنین واحدهایی روند نامطلوب نتایج عملیات و وضعیت مالی پس از تاریخ گزارشگری، ممکن است بیانگر لزوم ارزیابی مناسب بودن فرض تداوم فعالیت باشد.
    ۱۶ . چنانچه کاربرد فرض تداوم فعالیت دیگر مناسب نباشد، واحد گزارشگر باید این موضوع را در صورت های مالی خود منعکس کند. اثر چنین تغییری به شرایط خاص واحد گزارشگر بستگی دارد. اینکه آیا عملیات آن به واحد دیگری منتقل شده، فروخته شده یا آن واحد منحل شده است یا خیر، نمونه‌هایی از این شرایط خاص است. در این شرایط، تعیین لزوم تغییر در ماهیت، نوع و مبلغ دفتری دارایی ها و بدهی ها مستلزم اعمال قضاوت است.
    ۱۷ . زمانی که کاربرد فرض تداوم فعالیت دیگر مناسب نباشد، باید بررسی گردد که آیا تغییر شرایط منجر به ایجاد بدهی های اضافی یا اعمال شروطی در قراردادهای بدهی می‌شود که سبب تغییر در
    طبقه بندی بدهی خاص به عنوان بدهی های جاری ‌شود یا خیر.
  5. در شرایط زیر، افشا الزامی است:
    الف) صورت های مالی بر مبنای تداوم فعالیت تهیه نشده باشد. در این صورت این مطلب به همراه مبنای تهیه صورت های مالی و دلیل این که چرا واحد گزارشگر، به عنوان یک واحد دارای تداوم فعالیت در نظر گرفته نشده است، باید افشا شود.
    ب) اشخاص مسئول تهیه صورت های مالی از رویدادها یا شرایطی آگاه باشند که نسبت به توانایی واحد گزارشگر برای تداوم فعالیت تردید اساسی ایجاد می کند. این رویدادها یا شرایط ممکن است پس از تاریخ گزارشگری ایجاد شود. چنین تردیدهایی باید افشا گردد.
    تجدید ساختار
    ۱۹ . چنانچه تجدید ساختار اعلام شده پس از تاریخ گزارشگری، تعریف رویداد غیرتعدیلی را احراز کند، براساس این استاندارد باید افشای مناسبی در ارتباط با آن انجام شود. در غیر اینصورت، رهنمود در خصوص شناخت ذخایر مرتبط با تجدید ساختار، در استاندارد حسابداری بخش عمومی شماره ۸ درج شده است. در صورتی که تجدید ساختار مستلزم واگذاری قسمتی از واحد گزارشگر باشد، این موضوع به تنهایی تردیدی درباره توانایی واحد گزارشگر برای ادامه فعالیت به وجود نمی‌‌آورد. با این حال، هنگامی‌‌که تجدید ساختار اعلام شده پس از تاریخ گزارشگری به این معنا باشد که واحد گزارشگر دیگر تداوم فعالیت ندارد، در این صورت ماهیت، نوع و میزان دارایی ها و بدهی های شناسایی شده ممکن است تغییر کند.
    افشا
    افشای تاریخ تأیید صورت های مالی
  6. واحد گزارشگر باید تاریخ تأیید صورت های مالی و اشخاص تأیید کننده را افشا کند.
    ۲۱ . از آن جایی‌که رویدادهای پس از تاریخ تأیید در صورت های مالی گزارش نمی‌شود، آگاهی از این تاریخ برای استفاده کنندگان حائز اهمیت است.
    به روز کردن افشا درباره شرایط موجود در تاریخ گزارشگری
  7. چنانچه واحد گزارشگر پس از تاریخ گزارشگری ولی پیش از تاریخ تأیید صورت های مالی، درباره شرایط موجود در تاریخ گزارشگری اطلاعاتی کسب کند، باید موارد افشای مربوط به این شرایط را باتوجه به اطلاعات جدید به روز کند.
  8. در برخی موارد ضرورت دارد که واحد گزارشگر براساس اطلاعات دریافتی پس از تاریخ گزارشگری اما پیش از تاریخ تأیید صورت های مالی، موارد افشا در صورت های مالی خود را به روز کند، حتی اگر اطلاعات مزبور بر مبالغ شناسایی شده در صورت های مالی واحد گزارشگر تاثیر نداشته باشد. به عنوان مثال، چنانچه پس از تاریخ گزارشگری شواهدی درخصوص بدهی احتمالی موجود در تاریخ گزارشگری فراهم شود، واحد گزارشگر باید علاوه بر بررسی لزوم شناسایی یا تعدیل ذخیره، موارد افشا درباره بدهی احتمالی را باتوجه به شواهد مذکور، به روز کند.
    افشای رویدادهای غیر تعدیلی پس از تاریخ گزارشگری
    ۲۴ . چنانچه رویدادهای غیرتعدیلی پس از تاریخ گزارشگری با اهمیت باشد، عدم افشای آنها می‌تواند برتصمیمات استفاده‌کنندگان که برمبنای صورت های مالی اتخاذ می‌شود، تاثیر بگذارد. واحد گزارشگر باید اطلاعات زیر را برای هر گروه با اهمیت از رویدادهای غیرتعدیلی پس از تاریخ گزارشگری افشا کند:
    الف . ماهیت رویداد،
    ب . برآوردی از اثر مالی آن، یا بیان اینکه انجام چنین برآوردی امکان‌پذیر نیست.
    ۲۵ . موارد زیر نمونه‌هایی از رویدادهای غیرتعدیلی پس از تاریخ گزارشگری است که عموماً منجر به افشا می‌‌‌شود:
    الف) کاهش غیرعادی عمده در ارزش دارایی هایی که به ارزش منصفانه نشان داده می‌‌شود، زمانی که این کاهش به شرایط دارایی ها در تاریخ گزارشگری مربوط نبوده، بلکه به شرایط ایجاد شده پس از آن تاریخ مرتبط باشد؛
    ب) واحد گزارشگر پس از تاریخ گزارشگری در مورد ارایه یا توزیع مستقیم یا غیر مستقیم مزایای اضافی قابل توجه به مشمولین برنامه‌های خدمات عمومی خاص تصمیم گیری کند و این مزایای اضافی بر واحد گزارشگر اثر عمده داشته باشد؛
    پ) تحصیل یا واگذاری واحد تحت کنترل عمده یا برون سپاری تمام یا بخش قابل توجه فعالیت هایی که در حال حاضر توسط واحد گزارشگر انجام می شود، پس از تاریخ گزارشگری؛
    ت) اعلام طرح توقف عملیات یا برنامه اصلی، واگذاری دارایی ها یا تسویه بدهی های مربوط به آن عملیات یا برنامه، یا انعقاد قرارداد برای فروش دارایی ها و یا تسویه بدهی های مربوط؛
    ث) خرید یا واگذاری عمده دارایی ها؛
    ج) وارد شدن خسارت عمده به یکی از ساختمان های واحد گزارشگر بر اثر آتش سوزی پس از تاریخ گزارشگری؛
    چ) اعلام یا شروع اجرای تجدید ساختار عمده (به استاندارد حسابداری بخش عمومی شماره ۸ مراجعه شود)؛
    ح) وضع قانونی جدید در ارتباط با بخشودگی تسهیلات واحدهای گزارشگر یا افراد به عنوان بخشی از یک برنامه؛
    خ) تغییرات عمده غیرمتعارف در قیمت دارایی ها یا نرخ مبادله ارز پس از تاریخ گزارشگری؛
    د) ایجاد تعهدات یا بدهی های احتمالی عمده، برای مثال از طریق صدور ضمانت نامه پس از تاریخ گزارشگری؛
    ز) دعوای حقوقی عمده که صرفاً ناشی از رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری باشد.
    تاریخ اجرا
  9. الزامات این استاندارد در مورد کلیه صورت های مالی که دوره مالی آنها از تاریخ اول فروردین ۱۳۹۷ و پس از آن شروع می‌‌‌ شود، لازم الاجراست.

اطلاعات این نوشته

شما میتوانید در صورت تمایل این پست را در شبکه های اجتماعی خود بازنشر دهید .

نظرات ارزشمند شما در هایســـود

بدون دیدگاه برای پست " استاندارد حسابداری بخش عمومی شماره‌ 14 | رویدادهای پس از تاریخ گزارشگری "
شما هم نظر خود را در مورد این پست به ما بگوید