هدف
۱ . هدف این استاندارد تشریح نحوه حسابداری موجودی ها است. مهمترین موضوع در حسابداری موجودی ها، شناسایی بهای تمام شده به عنوان دارایی و انتقال آن به دوره‌های آتی جهت تطابق با رویدادهای مربوط است. این استاندارد رهنمودهایی جهت تعیین بهای تمام شده و شناخت بعدی به عنوان هزینه، از جمله هرگونه کاهش ارزش و روش های تعیین بهای تمام شده موجودی ها ارائه می‌کند.
دامنه کاربرد
۲ . این استاندارد، نحوه ارزشیابی و انعکاس موجودی ها در صورت های مالی را تشریح می کند و موارد زیر را دربر نمی گیرد:
الف . کار در جریان پیشرفت پیمان های بلندمدت؛
ب . ابزارهای مالی؛
پ . موجودی محصولات جنگلی و معدنی؛
ت . تولیدات کشاورزی در زمان برداشت و دارایی های زیستی غیرمولد مربوط به فعالیت کشاوزی.
تعاریف
۳ . اصطلاحات ذیل در این استاندارد با معانی مشخص زیر به کار رفته است:
• موجودی ها: به دارایی هایی اطلاق می شود که:
الف . در فعالیت واحد گزارشگر مصرف می شود؛
ب . به منظور ساخت محصول یا ارائـه خدمات، خریداری شده و نگهداری می شود؛
پ . به منظور ساخت محصول یا ارائـه خدمات در فرایند تولید قرار دارد؛
ت . برای فروش در روال عادی عملیات واحد گزارشگر نگهداری می شود.
• خالص ارزش فروش: عبارت است از بهای فروش پس از کسر:
الف . مخارج برآوردی تکمیل؛
ب . مخارج برآوردی بازاریابی، فروش و توزیع.
• بهای جایگزینی: عبارت است از مخارجی که باید برای خرید یا ساخت یک قلم موجودی کاملاً مشابه تحمل شود.
موجودی ها
۴ . موجودی ها شامل کالای خریداری شده و نگهداری شده جهت فروش مجدد، کالای ساخته شده، کار در جریان ساخت، و مواد و ملزومات آماده برای مصرف در تولید است. همچنین موجودی ها شامل کالای خریداری شده یا تولید شده جهت توزیع به سایر بخش ها و واحدها، بدون مطالبه بها یا مطالبه بهای ناچیز می‌باشد. برای مثال کتاب های آموزشی که توسط بخشی از دولت جهت فروش به مدارس منتشر می‌شود. در بسیاری از واحدهای بخش عمومی، موجودی ها به جای آنکه جهت فروش یا تولید نگهداری شوند، جهت ارائه خدمات نگهداری می‌شوند.
۵ . موجودی ها در بخش عمومی عمدتاً شامل موارد زیر است:
الف. مهمات؛
ب . ذخایر کالاهای مصرفی؛
پ . لوازم و قطعات یدکی؛
ت . ذخایر استراتژیک (برای مثال ذخایر انرژی)؛
ث . موجودی ملزومات پستی (مانند تمبر)؛
ج . کار در جریان ساخت مانند بسته‌های آموزشی؛
چ . املاک نگهداری شده برای فروش.
۶ . از آنجا که دولت امتیاز انتشار دارایی هایی نظیر اسناد رسمی دولتی را در اختیار دارد، این اقلام طبق این استاندارد جزء موجودی ها منظور می‌شوند. این اقلام به ارزش اسمی گزارش نمی‌گردند بلکه به بهای تمام شده اندازه‌گیری می‌شوند.
۷ . در مواردی که دولت ذخایر استراتژیک مختلف (از قبیل ذخایر نفت) را برای استفاده اضطراری یا دیگر وضعیت ها (برای مثال بلایای طبیعی) نگهداری می‌کند، طبق این استاندارد به عنوان موجودی شناسایی می‌شوند.
اندازه‌گیری موجودی ها
۸ . موجودی ها به جز موارد مندرج در بندهای ۹ و ۱۰ باید برمبنای اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش تک‌تک یا گروه های اقلام مشابه، اندازه‌گیری شود.
۹ . موجودی های تحصیل شده از طریق عملیات غیرمبادله‌ای، به ارزش منصفانه در تاریخ تحصیل اندازه‌گیری می‌شوند.
۱۰ . موجودی های نگهداری شده جهت مقاصد زیر باید برمبنای اقل بهای تمام شده و بهای جایگزینی اندازه‌گیری شوند:
الف. توزیع بدون مطالبه بها یا با مطالبه بهای ناچیز؛
ب . مصرف در فرایند تولید کالا جهت توزیع بدون مطالبه بها یا با مطالبه بهای ناچیز.
بهای تمام شده موجودی ها
۱۱ . بهای تمام شده موجودی ها باید در برگیرنده مخارج خرید، مخارج تبدیل و سایر مخارجی باشد که واحـد گزارشگر در جریان فعالیت معمول خود، برای رساندن کالا یا خدمات به مکان و شرایط فعلی آن متحمل شده است.
مخارج خرید
۱۲ . مخارج خرید شامل بهای خرید و هرگونه مخارج دیگری از قبیل حقوق و عوارض گمرکی، هزینه حمل و مالیات های غیر قابل برگشت است که مستقیماً به خرید مربوط می‌گردد. تخفیفات تجاری از بهای خرید کسر می‌شود.
مخارج تبدیل
۱۳ . مخارج تبدیل شامل مخارجی است که مستقیماً به اقلام تولیدشده مربوط می گردد
(مانند کار مستقیم). مخارج تبدیل همچنین شامل سربار تولید (اعم از ثابت و متغیر) است که برای تبدیل مواد اولیه به محصول یا ارائه خدمات واقع می شود.
۱۴ . سربار تولید اعم از ثابت و متغیر با روشی سیستماتیک به محصولات تخصیص می یابد. سربار ثابت تولید، آن بخش از مخارج غیرمستقیم تولید است که در دامنه معینی از حجم تولید نسبتاً ثابت می ماند، مانند استهلاک و مخارج نگهداری ساختمان و تجهیزات کارخانه و مخارج مدیریت کارخانه. سربار متغیر تولید آن بخش از مخارج غیرمستقیم تولید است که متناسب با تغییر حجم تولید تغییر می یابد، مانند مواد و دستمزد غیرمستقیم.
۱۵ . سربار ثابت تولید برمبنای ظرفیت معمول فعالیت واحد گزارشگر تخصیص می یابد. ظرفیت معمول بیانگر متوسط محصولی است که انتظار می رود در شرایط عادی (با در نظر گرفتن توقفات تولید ناشی از تعمیرات و نگهداری برنامه‌ریزی شده) طی چند دوره یا فصل، تولید شود. برای تخصیص هزینه‌های سربار ثابت تولید می توان از سطح واقعی تولید استفاده کرد به شرط آنکه سطح مزبور تقریباً نزدیک به سطح معمول فعالیت باشد. باید توجه داشت عامل تعیین‌کننده در تخصیص سربار ثابت تولید برمبنای سطح معمول فعالیت، این است که مخارج مربوط به ظرفیت بلااستفاده باید به حساب هزینه دوره منظور شود.
۱۶ . جهت تعیین سطح معمول فعالیت واحد گزارشگر عوامل زیر را باید درنظر داشت:
الف . میزان تولید مورد نظر طراحان دستگاه های تولیدی و مدیریت واحد گزارشگر، تحت شرایط کار حاکم در طول سال (مثلاً یک نوبت‌کاری یا دونوبت‌کاری) ؛
ب . بودجه سطح فعالیت سال تحت بررسی و سال بعد از آن؛
ج . سطحی از تولید که واحد گزارشگر در سال تحت بررسی و نیز در سال های گذشته عملاً به آن دست یافته است.
اگر چه تغییرات موقت در سطح فعالیت را می توان نادیده گرفت، با این حال تغییرات مداوم باید به تجدید نظر در آنچه قبلاً معمول شناخته شده منجر شود.
۱۷ . در فراینـد تولیـد ممکن است هم زمـان بیش از یک محصـول تولیـد شـود. بـرای مثـال، این وضعیت زمانی مصداق دارد که محصولات مشترک یا یک محصول اصلی همراه با یک محصول فرعی تولید می شود. در مواردی که مخارج تبدیل هر محصول جداگانه قابل تشخیص نباشد، این مخارج برمبنایی منطقی و یکنواخت به محصولات تخصیص می یابد. برای مثال، ممکن است از ارزش نسبی فروش هر محصول در مرحله‌ای از فرایند تولید که محصولات به طور جداگانه قابل تشخیص باشد و یا در زمان تکمیل تولید، به عنوان مبنای تخصیص استفاده شـود. در اغلب مـوارد، محصـولات فرعی ماهیتـاً کم اهمیت اسـت، از این رو این محصولات به خالص ارزش فروش اندازه‌گیری و مبلغ حاصل شده از بهای تمام شده محصول اصلی کسر می شود. در نتیجه مبلغ دفتری محصول اصلی با بهای تمام شده آن، تفاوت با اهمیتی ندارد.
۱۸ . روش های هزینه‌یابی معمولاً چنان طراحی می گردد تا اطمینان حاصل شود کلیه مخارج مربوط به مواد مستقیم، کارمستقیم و سایر مخارج مستقیم به نحوی مناسب، مشخص و بر مبنایی منطقی و یکنواخت به حساب گرفته شود. تخصیص مخارج سربار، معمولاً مستلزم اعمال قضاوت های شخصی در انتخاب یک قاعده مناسب است.
۱۹ . در تخصیص مخارج دوایر خدماتی مرکزی، مبنای تخصیص معمولاً میزان خدماتی است که در رابطه با عملیات مختلف ارائه می شود. برای مثال، دایره حسابداری معمولاً در خدمت عملیات زیر است:
الف . تولید (از طریق پرداخت حقوق و دستمزد مستقیم و غیرمستقیم تولیدی، کنترل خرید و تهیه صورت های مالی ادواری برای واحدهای تولیدی)؛
ب . بازاریابی و توزیع (از طریق تجزیه و تحلیل فروش و کنترل دفتر یا کارت های معین فروش)؛
پ . مدیریت عمومی (از طریق تهیه گزارش های داخلی خاص مدیریت، صورت های مالی و بودجه‌های سالانه، کنترل منابع نقدی و برنامه‌ریزی سرمایه‌گذاری ها).
از کل مخارج دایره حسابداری، تنها آن بخش باید در محاسبه مخارج تبدیل منظور شود که بتوان آن را به گونه‌ای منطقی به عملیات تولید تخصیص داد.
سایر مخارج
۲۰ . سایر مخارج تنها تا میزانی که برای رساندن موجودی ها به مکان و شرایط فعلی آن مربوط است به عنوان بخشی از بهای تمام‌شده موجودی ها منظور می شود.
۲۱ . موارد زیر، نمونه‌هایی از مخارجی است که در بهای تمام‌شده موجودی ها منظور نمی شود و در دوره وقوع به عنوان هزینه شناسایی می گردد:
الف . ضایعات غیرعادی مواد، دستمزد و سایر مخارج تولید (ضایعات قابل کنترل)؛
ب . مخارج انبارداری باستثنای مخارجی که در فرایند تولید برای انبارداری محصولاتی که نیاز به پردازش بیشتر دارند، انجام می شود؛
پ . سربار اداری که در رساندن موجودی ها به مکان و شرایط فعلی نقشی ندارد؛
ت . مخارج فروش.
۲۲ . مخارج مدیریت عمومی، برخلاف مدیریت عملیاتی، مستقیماً به تولید جاری مربوط نمی شود و لذا نباید در مخارج تبدیل (و درنتیجه، در بهای تمام شده موجودی ها) منظور گردد. در مورد واحدهای گزارشگر کوچک‌تر که مدیریت معمولاً در اداره روزانه هر یک از عملیات مختلف نقش دارد، ممکن است در تفکیک مخارج سربار مدیریت عمومی، مسائل خاصی در عمل بروز کند. در چنین واحدهایی، مخارج مدیریت را می توان با استفاده از مبانی مناسب، به‌گونه‌ای منصفانه به عملیات تولید، بازاریابی، فروش و اداری تخصیص داد.
۲۳ . در شرایطی خاص، مخارج تأمین مالی را می توان در بهای تمام‌شده موجودی ها منظور کرد. این شرایط در استاندارد حسابداری بخش عمومی شماره ۹ با عنوان مخارج تأمین مالی مشخص شده است.
بهای تمام شده تولیدات کشاورزی برداشت شده از دارایی های زیستی
۲۴ . طبق استاندارد حسابداری فعالیت های کشاورزی، تولیداتی که توسط واحد گزارشگر از دارایی های زیستی برداشت می‌شود، در شناخت اولیه به ارزش منصفانه پس از کسر مخارج برآوردی فروش در زمان برداشت اندازه‌گیری می‌شود. برای به کارگیری این استاندارد، این مبلغ، بهای تمام شده موجودی در آن تاریخ است.
تکنیک های محاسبه بهای تمام شده
۲۵ . تکنیک هایی مانند روش هزینه‌یابی استاندارد یا روش خرده‌فروشی برای محاسبه بهای تمام شده موجودی ها، هنگامی می‌تواند به خاطر سهولت‌کار مورد استفاده قرار گیرد که نتایج حاصل همواره نزدیکترین تقریب ممکن را برای بهای تمام شده فراهم می‌آورد. هزینه‌های استاندارد، سطوح عادی مواد، ملزومات، ساعات کار، کارایی و ظرفیت را مد نظر قرار می‌دهد. مبالغ حاصل از این روش باید مکرراً بررسی و در صورت لزوم با توجه به شرایط جدید، مورد تجدید نظر قرار گیرد.
۲۶ . موجودی ها ممکن است از طریق معاملات غیرمبادله‌ای تحصیل شود. برای مثال ممکن است در زمان وقوع بلایای طبیعی، یک سازمان بین‌المللی مقداری ملزومات پزشکی را در اختیار یک بیمارستان دولتی قرار دهد. در چنین شرایطی بهای تمام شده موجودی ها برابر با ارزش منصفانه در تاریخ تحصیل است.
روش های محاسبه بهای تمام شده
۲۷ . بهای تمام شده موجودی هایی که معمولاً قابل داد و ستد نیستند و کالاها و خدماتی که برای یک پروژه خاص تولید و تفکیک شده‌اند، باید به روش شناسایی ویژه محاسبه شود.
۲۸ . شناسایی ویژه، روشی است که در آن مخارج مختص هر یک از اقلام موجودی به آن قلم اختصاص می‌یابد. این روش برای اقلامی مناسب است که صرف نظر از خرید یا تولید، برای پروژه‌های خاصی در نظر گرفته شده‌اند. اما کاربرد این روش در مواردی که تعداد زیادی از اقلام موجودی غیرقابل تفکیک وجود دارد، مناسب نیست. در این موارد جهت محاسبه بهای تمام شده می‌توان از روش های دیگری استفاده کرد.
۲۹ . در به کارگیری الزامات بند ۲۸، واحـد گزارشگر باید از روشی یکسان برای محاسبه بهای تمام شده تمام موجودی ها با ماهیت و کاربرد مشابه استفاده کند. برای موجودی هایی با ماهیت و کاربرد متفاوت (برای مثال استفاده از کالاهای مشخص در قسمت های متفاوت یک واحـد گزارشگر) می‌توان از روش های متفاوت محاسبه بهای تمام شده استفاده نمود.
۳۰ . بهای تمام شده موجودی ها به جز موارد مندرج در بند ۲۷، باید به روش اولین صادره از اولین وارده و یا میانگین موزون محاسبه شود. واحـد گزارشگر باید از روشی یکسان برای محاسبه بهای تمام شده برای تمام موجودی های با ماهیت و کاربرد مشابه استفاده کند. برای موجودی هایی با ماهیت و کاربرد متفاوت می‌توان از روش های محاسبه متفاوت استفاده نمود.
۳۱ . ممکن است موجودی های مورد استفاده در یک قسمت دارای کاربرد متفاوتی در قسمت های دیگر همان واحـد گزارشگر باشند. با این وجود مناطق جغرافیایی متفاوت به خودی خود دلیلی جهت کاربرد روش های متفاوت برای محاسبه بهای تمام شده نیست.
۳۲ . در روش اولین صادره از اولین وارده فرض می‌شود خریدهایی که در ابتدا صورت می‌گیرد در ابتدا نیز فروخته یا مصرف می‌شود و اقلام باقی مانده در پایان دوره بیانگر آخرین خریدها یا آخرین تولیدات است. در روش میانگین موزون، بهای تمام شده هر قلم از طریق تقسیم مجموع بهای تمام شده اقلام مشابه در ابتدای دوره و بهای تمام شده اقلام مشابه خریداری یا تولید شده طی دوره بر مقدار واحدهای آن تعیین می‌شود. با توجه به شرایط واحـد گزارشگر، می‌توان از سیستم دائمی یا ادواری نگهداری موجودی برای میانگین موزون استفاده کرد.
خالص ارزش فروش
۳۳ . ممکن است بهای تمام شده موجودی هایی که دچار آسیب‌دیدگی یا فرسودگی جزئی یا کلی، یا کاهش قیمت فروش شده است، قابل بازیافت نباشد. همچنین در مواردی که مخارج برآوردی تکمیل یا مخارج برآوردی فروش، معاوضه یا توزیع افزایش می‌یابد، ممکن است بهای تمام شده، قابل بازیافت نباشد. کاهش ارزش موجودی ها به خالص ارزش فروش مبتنی بر این دیدگاه است که دارایی ها نباید به مبلغی بیشتر از منافع اقتصادی و توان خدمت‌رسانی آتی مورد انتظار حاصل از فروش، معاوضه، توزیع یا استفاده آنها، در صورت های مالی منعکس شود.
۳۴ . مقایسه بهای تمام شده و خالص ارزش فروش معمولاً باید به طور جداگانه در مورد هر یک از اقلام موجودی انجام شود. اما در برخی موارد باید گروه های کالا و یا کالاهای مشابه را جمعاً در نظر گرفت. برای مثال، اقلامی از موجودی که اهداف یا کاربرد مشابه داشته باشد و نتوان آن را عملاً جدا از سایر اقلام خط تولید ارزیابی کرد، نمونه‌ای از اقلامی است که به طور گروهی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. ارزیابی گروهی مبتنی بر طبقه‌بندی موجودی ها مثلاً موجودی های کالای ساخته شده یا کل موجودی های یک عملیات یا قسمت جغرافیایی خاص، مناسب نخواهد بود.
۳۵ . هدف از نگهداری موجودی ها باید در برآورد خالص ارزش فروش در نظر گرفته شود. برای مثال، خالص ارزش فروش موجودی های نگهداری شده برای قراردادهای فروش یا خدمات برمبنای قیمت قرارداد تعیین می‌شود. اگر میزان موجودی واحـد گزارشگر بیشتر از موجودی مورد نیاز برای اجرای قراردادهای فروش باشد، مازاد موجودی ها برمبنای قیمت های عمومی فروش ارزیابی می‌شوند.
۳۶ . در مواردی که خالص ارزش فروش موجودی موادی که برای تولید نگهداری شده‌اند کمتر از بهای تمام شده باشد، به شرطی که کالاهایی که از مواد مزبور ساخته می‌شود، انتظار رود با سود به فروش برسد یا معاوضه و توزیع شود، مبلغ دفتری مواد کاهش نمی‌یابد. اما در صورتی که کاهش در قیمت مواد اولیه بیانگر آن باشد که بهای تمام شده کالایی که از آن مواد ساخته می‌شود، بیش از خالص ارزش فروش است، مبلغ دفتری مواد باید کاهش داده شود. در این موارد، بهای جایگزینی مواد اولیه می‌تواند تقریبی قابل قبول از خالص ارزش فروش تلقی شود.
۳۷ . در هر دوره، خالص ارزش فروش مورد ارزیابی مجدد قرار می‌گیرد. هرگاه شرایطی که قبلاً منجر به انعکاس ارزش موجودی ها به مبلغی کمتر از بهای تمام شده گردیده است، دیگر برقرار نباشد، یا در صورت وجود مستنداتی مبنی بر افزایش خالص ارزش فروش به دلیل تغییر در شرایط اقتصادی، ارزش موجودی انتقالی از دوره قبل باید تا مبلغ خالص ارزش فروش جدید (حداکثر تا حد میزان کاهش قبلی) افزایش داده شود. این وضعیت در شرایطی رخ می‌دهد که بهای تمام شده یک قلم موجودی که به علت کاهش قیمت فروش به خالص ارزش دفتری کاهش داده شده است، همچنان در دوره‌های بعد موجود است و قیمت فروش آن افزایش یافته است.
توزیع کالا بدون مطالبه بها یا با مطالبه بهای ناچیز
۳۸ . ممکن است واحـد گزارشگر موجودی هایی را نگهداری کند که منافع اقتصادی و توان خدمت‌رسانی آتی آن مستقیماً به توانایی ایجاد خالص جریان های ورودی نقد مرتبط نباشد. این نوع از موجودی ها در مواردی مصداق دارد که واحد گزارشگر کالاهایی را بدون مطالبه بها یا با مطالبه بهای ناچیز توزیع می‌کند. در این موارد، منافع اقتصادی یا توان خدمت‌رسانی آتی موجودی ها از نظر اهداف گزارشگری مالی به مبلغی منعکس می‌شود که واحد گزارشگر باید برای تحصیل منافع اقتصادی یا توان خدمت‌رسانی مزبور بپردازد. در صورتی که منافع اقتصادی یا توان خدمت‌رسانی آتی را نتوان از طریق بازار اندازه‌گیری کرد، برآورد بهای جایگزینی ضروری است. اگر هدف از نگهداری موجودی ها تغییر کند، طبق بند ۸ اندازه‌گیری می‌شوند.
شناخت موجودی ها به عنوان هزینه
۳۹ . مبلغ دفتری موجودی های فروخته، معاوضه یا توزیع شده باید در دوره‌ای که درآمد مربوط شناسایی می گردد، به عنوان هزینه شناسایی شود. اگر درآمدی وجود نداشته باشد، هزینه هنگام توزیع کالا یا ارائه خدمات شناسایی می‌شود. مبلغ کاهش ارزش موجودی ها ناشی از اعمال قاعده ” اقل بهای تمام شده و خالص ارزش فروش“ و کلیه زیان های مرتبط با موجودی ها را باید در دوره کاهش ارزش یا وقوع زیان های مربوط به عنوان هزینه شناسایی کرد. در مورد موجودی هایی که در دوره قبل به مبلغی کم تر از بهای تمام شده ارزیابی شده است و در دوره جاری به‌دلیل افزایش در خالص ارزش فروش، به‌مبلغ بیشتری ارزیابی می‌گردد، هرگونه افزایشی از این بابت در دوره جاری باید به عنوان درآمد یا کاهش هزینه دوره جاری (حداکثر تا حد جبران کاهش قبلی) شناسایی شود.
۴۰ . واحـد گزارشگر ارائه کننده خدمات هنگامی موجودی ها را به عنوان هزینه شناسایی می‌کند که خدمات، ارائه یا صورت حساب صادر شده باشد.
۴۱ . برخی موجودی ها ممکن است به سایر حساب های دارایی تخصیص یابد. برای مثال می توان از موجودی های به کار رفته در ساخت دارایی ثابت مشهود توسط واحـد گزارشگر نام برد. موجودی هایی که به سایر حساب های دارایی تخصیص می یابد، طی عمر مفید دارایی مربوط به عنوان هزینه شناسایی می شود.
افشا
۴۲ . موارد زیر باید در صورت های مالی افشا شود:
الف. رویه‌های حسابداری مربوط به اندازه‌گیری موجودی ها، شامل روش تعیین بهای تمام شده؛
ب . مبلغ دفتری کل موجودی ها و مبلغ دفتری هر یک از طبقات عمده موجودی ها؛
پ . مبلغ دفتری موجودی هایی که به ارزش منصفانه پس از کسر مخارج فروش اندازه‌گیری شده است؛
ت . مبلغ موجودی هایی که طی دوره به عنوان هزینه شناسایی شده‌اند؛
ث . مبلغ هزینه کاهش ارزش موجودی ها طی دوره ناشی از اعمال الزامات بند ۳۹؛
ج . مبلغ بازیافت هزینه کاهش ارزش طی دوره در صورت تغییرات در وضعیت مالی دوره ناشی از اعمال الزامات بند ۳۹؛
چ . شرایط یا رویدادهایی که منجر به بازیافت کاهش ارزش موجودی ها طبق الزامات بند ۳۹ شده‌اند؛
ح . مبلغ دفتری موجودی هایی که در وثیقه بدهی های واحـد گزارشگر است.
۴۳ . ارائه مبالغ مربوط به طبقات مختلف موجودی ها و میزان تغییرات آن از یک دوره به دوره دیگر، اطلاعات مفیدی در اختیار استفاده‌کنندگان صورت های مالی قرار می‌دهد. طبقات معمول موجودی ها شامل کالای خریداری شده برای فروش یا توزیع، ملزومات تولیدی، مواد اولیه، کالای در جریان ساخت و کالای ساخته شده است.
تاریخ اجـرا
۴۴ . الزامات این استاندارد در مورد کلیه صورت های مالی که دوره مالی آنها از تاریخ
اول فروردین ۱۳۹۴ و بعد از آن شروع می شود، لازم‌الاجراست.
اطلاعات این نوشته
شما میتوانید در صورت تمایل این پست را در شبکه های اجتماعی خود بازنشر دهید .
