هدف
- هدف این استاندارد، الزام واحدهای تجاری به افشای اطلاعاتی در صورت های مالی است تا استفادهکنندگان بتوانند موارد زیر را ارزیابی کنند:
الف. اهمیت ابزارهای مالی برای وضعیت مالی واحد تجاری؛
ب. ماهیت و میزان ریسک های ناشی از ابزارهای مالی، که واحد تجاری طی دوره و در پایان دوره گزارشگری در معرض آنها قرار دارد و نحوه مدیریت این ریسک ها توسط واحد تجاری.
دامنه کاربرد - این استاندارد باید توسط تمام واحدهای تجاری، برای انواع ابزارهای مالی به جز موارد زیر به کار گرفته شود:
الف. منافع در واحدهای تجاری فرعی، واحدهای تجاری وابسته یا مشارکت های خاص که حسابداری آنها طبق استاندارد حسابداری ۱۸ صورت های مالی تلفیقی و حسابداری سرمایه گذاری در واحدهای تجاری فرعی، استاندارد حسابداری ۲۰ سرمایه‌گذاری در واحدهای تجاری وابسته یا استاندارد حسابداری ۲۳ حسابداری مشارکت های خاص انجام می‌گیرد.
ب . حقوق و تعهدات کارفرمایان در طرح های مزایای کارکنان، که استاندارد حسابداری ۳۳ مزایای بازنشستگی کارکنان برای آنها کاربرد دارد.
پ . قراردادهای بیمه صادرشده توسط بیمه‌گر طبق تعریف استاندارد حسابداری ۲۸ فعالیت های بیمه عمومی.
ت . ابزار‌هایی که طبق بندهای ۱۲ و ۱۳ یا ۱۴ و ۱۵ استاندارد حسابداری ۳۶ ابزارهای مالی: ارائه، باید به عنوان ابزارهای مالکانه طبقه‌بندی شوند. - این استاندارد برای ابزارهای مالی شناسایی‌شده و شناسایی‌نشده کاربرد دارد. ابزارهای مالی شناسایی‌شده، شامل دارایی های مالی و بدهی های مالی مانند سرمایه‌گذاری ها، دریافتنی‌ها، پرداختنی‌ها و وام های دریافتنی یا پرداختنی است که در صورت وضعیت مالی منعکس شده است. ابزارهای مالی شناسایی‌نشده، شامل برخی ابزارهای مالی است که اگرچه در صورت وضعیت مالی منعکس نشده است، اما در دامنه کاربرد این استاندارد قرار می‌گیرند (مانند برخی تعهدات وام).
- این استاندارد، در مورد قراردادهای خرید یا فروش اقلام غیرمالی که به صورت خالص از طریق نقد یا ابزار مالی دیگر، یا از طریق مبادله ابزارهای مالی قابل تسویه است، کاربرد دارد.
اهمیت ابزارهای مالی برای وضعیت مالی - واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که استفادهکنندگان صورت های مالی بتوانند اهمیت ابزارهای مالی برای وضعیت مالی واحد تجاری را ارزیابی کنند.
صورت وضعیت مالی
طبقات دارایی های مالی و بدهی های مالی - مبالغ دفتری هر یک از طبقات زیر، باید در صورت وضعیت مالی یا در یادداشت های توضیحی افشا شود:
الف. سرمایه‌گذاری ها؛
ب. وام ها و دریافتنی‌ها؛
پ. سایر دارایی های مالی؛
ت. بدهی های مالی
تهاتر دارایی های مالی و بدهی های مالی - موارد افشای مندرج در بندهای ۸ تا ۱۱، سایر الزامات افشای این استاندارد را تکمیل می کند و برای تمام ابزارهای مالی شناسایی‌شده که طبق بند ۴۴ استاندارد حسابداری ۳۶ تهاتر می‌شوند، الزامی است. همچنین، این موارد افشا برای ابزارهای مالی شناسایی شده‌ای که مشمول توافق خالص‌سازی جامع قابل اعمال یا توافقی مشابه می‌شوند، صرف‌نظر از اینکه طبق بند ۴۴ استاندارد حسابداری ۳۶ تهاتر شده باشند یا خیر، کاربرد دارد.
- واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که برای استفادهکنندگان صورت های مالی، امکان ارزیابی تأثیر بالفعل یا بالقوه توافق های خالص‌سازی بر وضعیت مالی واحد تجاری را فراهم نماید. این افشا شامل تأثیر بالفعل یا بالقوه حق تهاتر مرتبط با دارایی های مالی شناسایی‌شده و بدهی های مالی شناسایی شده واحد تجاری است که در دامنه کاربرد بند ۷ قرار می‌گیرند.
- برای دستیابی به هدف مندرج در بند ۸، واحد تجاری باید در پایان دوره گزارشگری، اطلاعات کمّی زیر را برای دارایی های مالی شناسایی‌شده و بدهی های مالی شناسایی شده‌ای که در دامنه کاربرد بند ۷ قرار می گیرند، به تفکیک افشا کند:
الف. مبالغ ناخالص دارایی های مالی شناسایی‌شده و بدهی های مالی شناسایی شده؛
ب. مبالغی که طبق معیارهای مندرج در بند ۴۴ استاندارد حسابداری ۳۶، هنگام تعیین مبالغ خالص قابل ارائه در صورت وضعیت مالی، تهاتر شده‌اند؛
پ. مبالغ خالص قابل ارائه در صورت وضعیت مالی؛
ت. مبالغ مشمول توافق خالص‌سازی جامع قابل اعمال یا توافقی مشابه، که به طریقی دیگر، مشمول بند ۹(ب) نمی‌شوند، شامل: - مبالغ مربوط به ابزارهای مالی شناسایی شده‌ای که تمام یا برخی معیارهای تهاتر مندرج در بند ۴۴ استاندارد حسابداری ۳۶ را احراز نمی‌کنند؛
- مبالغ مربوط به وثیقه مالی (شامل وثیقه نقدی)؛
ث. یک مبلغ خالص پس از کسر مبالغ مندرج در قسمت (ت) از مبالغ مندرج در قسمت (پ) اشاره‌شده در بالا.
اطلاعات الزامی طبق این بند باید به شکل جدول، به طور جداگانه برای دارایی های مالی و بدهی های مالی ارائه شود؛ مگر اینکه شکل دیگری مناسب‌تر باشد. - کل مبلغ افشاشده طبق بند ۹(ت) برای یک ابزار مالی، باید محدود به مبلغ مندرج در بند ۹(پ) برای آن ابزار مالی باشد.
- واحد تجاری باید به همراه افشای حقوق تهاتر مربوط به دارایی های مالی شناسایی‌شده و بدهی های مالی شناسایی شده مشمول توافق خالص‌سازی جامع قابل اعمال و توافق های مشابه که طبق بند ۹(ت) افشا شده‌اند، توضیحی شامل ماهیت این حقوق، ارائه نماید.
- در صورت نیاز به افشای اطلاعات الزامی طبق بندهای ۸ تا ۱۱ در بیش از یک یادداشت توضیحی، واحد تجاری باید بین یادداشت ها، عطف متقابل برقرار کند.
وثیقه - واحد تجاری باید موارد زیر را افشا کند:
الف. مبلغ دفتری دارایی های مالی که به عنوان وثیقه بدهی ها یا بدهی های احتمالی در رهن قرار گرفته است؛
ب. مفاد و شرایط مربوط به وثیقه‌گذاری.
کاهش ارزش بابت زیانهای اعتباری - زمانی که دارایی های مالی به دلیل زیان های اعتباری، کاهش ارزش می‌یابند و واحد تجاری کاهش ارزش را به جای کاهش مستقیم مبلغ دفتری دارایی، در حساب جداگانه‌ای ثبت میکند (برای مثال، از حساب ذخیره کاهش ارزش برای ثبت کاهش ارزش تک‌تک دارایی ها و یا از حساب مشابهی برای کاهش ارزش مجموعه‌ای از دارایی ها استفاده میکند)، باید صورت تطبیق تغییرات آن حساب طی دوره را برای هر طبقه از دارایی های مالی افشا کند.
نکول و نقض - واحد تجاری باید در مورد وام های پرداختنی شناسایی‌شده در پایان دوره گزارشگری، موارد زیر را افشا کند:
الف. جزئیات هرگونه نکول اصل و سود و همچنین، شرایط بازخرید وام های پرداختنی مزبور طی دوره؛
ب. مبلغ دفتری وام های پرداختنی نکول‌شده در پایان دوره گزارشگری؛
پ. اینکه پیش از تأیید صورت های مالی برای انتشار، نکول رفع شده است یا درباره شرایط وام های پرداختنی مذاکره مجدد صورت گرفته است. - اگر به غیر از موارد مطرح‌شده در بند ۱۵، شرایط مربوط به موافقت‌نامه وام، طی دوره نقض شود، در صورتی که موارد نقض‌شده به وام‌دهنده اجازه دهد بازپرداخت سریع‌تر را درخواست نماید، واحد تجاری باید اطلاعات الزامی طبق بند ۱۵ را افشا کند (مگر اینکه در پایان دوره گزارشگری یا پیش از آن، موارد نقض‌شده رفع، یا درباره شرایط وام، مذاکره مجدد صورت گرفته باشد).
سایر موارد افشا
ارزش منصفانه - به استثنای موارد الزامی طبق بند ۱۸، واحد تجاری باید ارزش منصفانه دارایی های مالی و بدهی های مالی را به‌گونه‌ای افشا کند که امکان مقایسه با مبلغ دفتری آنها فراهم شود.
- افشای ارزش منصفانه در موارد زیر الزامی نیست:
الف. زمانی که مبلغ دفتری ابزارهای مالی مانند دریافتنی‌ها و پرداختنی‌های تجاری کوتاه‌مدت، تقریب معقولی از ارزش منصفانه آنها باشد؛
ب. سرمایه‌گذاری در ابزارهای مالکانه‌ای که دارای قیمت اعلام‌شده برای دارایی یا بدهی یکسان در بازاری فعال نیستند یا ابزارهای مشتقه وابسته به این‌گونه ابزارهای مالکانه که به دلیل عدم امکان تعیین ارزش منصفانه آنها به‌گونه‌ای قابل اتکا، به بهای تمام شده اندازه‌گیری شده‌اند؛
پ. قراردادی که دارای ویژگی مشارکت اختیاری است، مشروط بر اینکه امکان تعیین ارزش منصفانه آن ویژگی به‌گونه‌ای قابل اتکا، وجود نداشته نباشد. - درخصوص موارد مطرح‌شده در بند ۱۸(ب) و (پ)، واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که به استفادهکنندگان صورت های مالی، برای اعمال قضاوت درباره میزان تفاوت های احتمالی بین مبلغ دفتری و ارزش منصفانه آن دارایی های مالی یا بدهی های مالی کمک نماید؛ این اطلاعات شامل موارد زیر است:
الف. این موضوع که اطلاعات ارزش منصفانه ابزارهای مزبور، به این دلیل که امکان تعیین ارزش منصفانه آنها به‌گونه‌ای قابل اتکا قابل وجود نداشته، افشا نشده است؛
ب. شرحی از ابزارهای مالی، مبلغ دفتری آنها، و توضیحی درباره اینکه به چه دلیل امکان تعیین ارزش منصفانه به گونه‌ای قابل اتکا وجود نداشته است؛
پ. اطلاعات درباره بازار ابزارهای مورد نظر؛
ت. اطلاعات درباره اینکه واحد تجاری قصد واگذاری ابزارهای مالی را دارد یا خیر و چگونگی انجام این کار؛
ث. موضوع قطع شناخت ابزارهای مالی که امکان تعیین ارزش منصفانه آنها در گذشته، به‌گونه‌ای قابل اتکا وجود نداشته است، مبلغ دفتری آنها در زمان قطع شناخت، و مبلغ سود یا زیان شناسایی‌شده.
ماهیت و میزان ریسک های ناشی از ابزارهای مالی - واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که به استفادهکنندگان صورت های مالی در ارزیابی ماهیت و میزان ریسک های ناشی از ابزارهای مالی که واحد تجاری در پایان دوره گزارشگری در معرض آنها قرار می‌گیرد، کمک نماید.
- افشاهای الزامی طبق بندهای ۲۳ تا ۳۲، بر ریسک های ناشی از ابزارهای مالی و نحوه مدیریت آنها تمرکز میکند. این ریسک ها، به طور معمول، شامل ریسک اعتباری، ریسک نقدینگی و ریسک بازار است، اما محدود به این موارد نمی‌شود.
- فراهم آوردن موارد افشای کیفی به همراه افشاهای کمّی، به استفادهکنندگان امکان برقراری ارتباط بین افشاهای مرتبط را می‌دهد و در نتیجه، تصویری کلی از ماهیت و میزان ریسک های ناشی از ابزارهای مالی ارائه می کند. تعامل بین افشاهای کیفی و کمّی، به افشای اطلاعات کمک می کند و استفادهکنندگان بهتر می‌توانند آسیبپذیری از ریسک ها را ارزیابی کنند.
افشاهای کیفی - واحد تجاری باید برای هر یک از انواع ریسک های ناشی از ابزارهای مالی، موارد زیر را افشا کند:
الف. آسیبپذیری از ریسک ها و نحوه ایجاد آنها؛
ب. اهداف، رویه‌ها و فرایندهای مدیریت ریسک و روش های مورد استفاده برای اندازه‌گیری ریسک؛
پ. هرگونه تغییر در قسمت های (الف) یا (ب) نسبت به دوره قبل.
افشاهای کمّی - واحد تجاری باید برای هر یک از انواع ریسک های ناشی از ابزارهای مالی، موارد زیر را افشا کند:
الف. خلاصه‌ای از اطلاعات کمّی درباره آسیبپذیری واحد تجاری از ریسک مورد نظر در پایان دوره گزارشگری. این افشا باید مبتنی بر اطلاعات درون‌سازمانی تهیه‌شده برای مدیران اصلی واحد تجاری (طبق تعریف مندرج در استاندارد حسابداری ۱۲ افشای اطلاعات اشخاص وابسته)، برای مثال هیئت‌مدیره یا مدیر عامل واحد تجاری، باشد.
ب. افشاهای الزامی طبق بندهای ۲۶ تا ۳۲، به میزانی که طبق قسمت (الف) ارائه نشده باشد.
پ. تمرکز ریسک، در صورتی که بر اساس افشاهای ارائه‌شده طبق قسمت های (الف) و (ب) بالا، مشخص نباشد. - چنانچه اطلاعات کمّی افشاشده در پایان دوره گزارشگری، معرف آسیبپذیری واحد تجاری از ریسک طی دوره نباشد، واحد تجاری باید اطلاعات بیشتری ارائه کند که معرف این موضوع باشد.
ریسک اعتباری - واحد تجاری باید موارد زیر را بر مبنای طبقات ابزارهای مالی افشا کند:
الف. مبلغی که به بهترین شکل، حداکثر میزان آسیبپذیری واحد تجاری از ریسک اعتباری در پایان دوره گزارشگری را بدون در نظر گرفتن هرگونه وثیقه نگهداری‌شده یا سایر روش های افزایش اعتبار، نشان دهد (برای مثال توافق های خالص‌سازی که واجد شرایط تهاتر طبق استاندارد حسابداری ۳۶ نمی‌باشند). این افشا برای ابزارهای مالی که مبلغ دفتری آنها به بهترین شکل حداکثر میزان آسیبپذیری از ریسک اعتباری را نشان می دهد، الزامی نیست.
ب. شرحی از وثیقه نگهداری شده به عنوان تضمین و سایر روش های افزایش اعتبار و اثر مالی آنها (برای مثال، بیان عددی میزان کاهش ریسک اعتباری به واسطه وثیقه و سایر روش های افزایش اعتبار) در ارتباط با مبلغی که به بهترین شکل، حداکثر میزان آسیبپذیری از ریسک اعتباری را نشان می دهد (صرف‌نظر از اینکه طبق قسمت (الف) بالا یا از طریق مبلغ دفتری ابزار مالی، افشا شده باشد).
پ. اطلاعات درباره کیفیت اعتباری دارایی های مالی که نه از تاریخ سررسید آنها گذشته است و نه کاهش ارزش یافته‌اند.
دارایی های مالی که یا از تاریخ سررسید آنها گذشته است یا کاهش ارزش یافته‌اند - واحد تجاری باید موارد زیر را بر مبنای طبقات دارایی های مالی افشا کند:
الف. تجزیه و تحلیل سنی دارایی های مالی که در پایان دوره گزارشگری از تاریخ سررسید آنها گذشته است، اما کاهش ارزش نیافته‌اند؛
ب. تجزیه و تحلیل دارایی های مالی که در پایان دوره گزارشگری، به صورت انفرادی به عنوان دارایی های کاهش ارزش‌یافته تعیین شده‌اند، به همراه عواملی که واحد تجاری در تعیین کاهش ارزش آنها در نظر گرفته است.
کسب وثیقه و سایر روش های افزایش اعتبار - زمانی که واحد تجاری، طی دوره، دارایی های مالی یا غیرمالی را از طریق تملک وثیقه نگهداری‌شده به عنوان تضمین یا استفاده از سایر روش های افزایش اعتبار (مثل تضمین ها) به دست آورد و چنین دارایی هایی معیارهای شناخت مندرج در سایر استانداردها را احراز کنند، واحد تجاری باید در تاریخ گزارشگری، موارد زیر را در مورد دارایی های نگهداری‌شده مزبور افشا کند:
الف. ماهیت و مبلغ دفتری دارایی ها؛
ب. در صورتی که دارایی ها از نقدشوندگی بالایی برخوردار نباشند، خط مشی واحد تجاری برای واگذاری این دارایی ها یا استفاده از آنها در عملیات واحد تجاری.
ریسک نقدینگی - واحد تجاری باید موارد زیر را افشا کند:
الف. تجزیه سررسید بدهی های مالی (شامل قراردادهای تضمین مالی صادرشده) که سررسیدهای قراردادی باقی مانده را نشان دهد.
ب. تشریح نحوه مدیریت ریسک نقدینگی مندرج در قسمت (الف) بالا.
ریسک بازار
تحلیل حساسیت - به جز مواردی که طبق بند ۳۱ عمل می‌شود، واحد تجاری باید موارد زیر را افشا کند:
الف. تحلیل حساسیت برای هر یک از انواع ریسک های بازار که واحد تجاری در پایان دوره گزارشگری در معرض آن قرار می‌گیرد. این تحلیل حساسیت بیانگر نحوه تأثیرپذیری سود یا زیان دوره و حقوق مالکانه از تغییر در متغیر ریسک مربوط، که در آن تاریخ بطور معقول محتمل است، می‌باشد؛
ب. روش ها و مفروضات مورد استفاده در آماده‌سازی تحلیل حساسیت؛
پ. تغییر در روش ها و مفروضات مورد استفاده نسبت به دوره قبل و دلایل این تغییرات. - در صورتی که واحد تجاری از نوعی تحلیل حساسیت، مانند ارزش در معرض ریسک، استفاده کند که بیانگر وابستگی متقابل متغیر‌های ریسک (مانند نرخ های سود و نرخ های مبادله ارز) باشد و از آن برای مدیریت ریسک های مالی استفاده نماید، واحد تجاری می‌تواند از این تحلیل حساسیت، به جای تحلیل مورد نظر بند ۳۰ استفاده کند. واحد تجاری باید موارد زیر را نیز افشا نماید:
الف. توضیح درباره روش مورد استفاده در انجام این تحلیل حساسیت و پارامترها و مفروضات عمده مبنای اطلاعات ارائه‌شده؛
ب. توضیح هدف روش مورد استفاده، و محدودیت هایی که ممکن است موجب شود اطلاعات، ارزش منصفانه دارایی ها و بدهی ها را به طور کامل منعکس نکند.
سایر افشاهای مربوط به ریسک بازار - در صورتی که تحلیل حساسیت افشاشده طبق بندهای ۳۰ یا ۳۱، معرف ریسک ابزار مالی نباشد (برای مثال، به دلیل اینکه آسیبپذیری از ریسک پایان سال، بازتابی از آسیبپذیری از ریسک طی سال نیست)، واحد تجاری باید این موضوع و دلیل اینکه چرا معتقد است تحلیل حساسیت بیانگر این ریسک نمی‌باشد را افشا کند.
انتقال دارایی های مالی - الزامات افشای مندرج در بندهای ۳۴ تا ۴۰ در مورد انتقال دارایی های مالی، سایر الزامات افشای این استاندارد را تکمیل میکند. واحد تجاری باید افشاهای الزامی طبق بندهای مزبور را در یادداشتی مجزا، در صورت های مالی خود ارائه نماید. واحد تجاری باید برای تمام دارایی های مالی انتقال‌یافته‌ای که قطع شناخت نشده‌اند و بابت هرگونه مشارکت مستمر در دارایی انتقالیافته که، صرف‌نظر از زمان وقوع معامله انتقال مربوط، در تاریخ گزارشگری موجود است، افشاهای الزامی را ارائه کند. به منظور به کارگیری الزامات افشای مندرج در بندهای اشاره‌شده بالا، واحد تجاری تنها در صورتی تمام یا بخشی از دارایی مالی را انتقال داده است (دارایی مالی انتقالیافته) که
الف. حقوق قراردادی نسبت به دریافت جریان های نقدی آن دارایی مالی را انتقال داده باشد؛
ب. حقوق قراردادی نسبت به دریافت جریان های نقدی آن دارایی مالی را حفظ کرده باشد، اما طبق توافق، متعهد به پرداخت همان جریان های نقدی به یک یا چند دریافت‌کننده طبق یک توافق باشد. - واحد تجاری باید اطلاعاتی افشا کند که برای استفادهکنندگان صورت های مالی، موارد زیر را امکانپذیر سازد:
الف. درک رابطه بین دارایی های مالی انتقال‌یافته‌ای که به طور کامل قطع شناخت نشده‌اند و بدهی های مربوط؛
ب. ارزیابی ماهیت، و ریسک های مربوط به مشارکت مستمر واحد تجاری در دارایی های مالی قطع شناخت‌شده. - برای مقاصد به کارگیری الزامات افشای مندرج در بندهای ۳۷ تا ۴۰، واحد تجاری در صورتی در دارایی مالی انتقالیافته مشارکت مستمر دارد که به عنوان بخشی از آن انتقال، تمام حقوق قراردادی یا تعهدات مرتبط با دارایی مالی انتقالیافته را حفظ یا هرگونه حقوق یا تعهدات قراردادی جدید مرتبط با دارایی مالی انتقالیافته را به دست آورده باشد. برای مقاصد به کارگیری الزامات افشای مندرج در بندهای مزبور، موارد زیر مشارکت مستمر محسوب نمی‌شود:
الف. اقرارنامه‌ها و ضمانت‌نامه‌های معمول مرتبط با انتقال متقلبانه و مفاهیم معقول بودن، معاملات صادقانه و منصفانه که می‌تواند انتقال را در نتیجه اقدام قانونی، ابطال کند؛
ب. پیمان های آتی، اختیار‌های معامله و سایر قراردادهای تحصیل مجدد دارایی مالی انتقالیافته که قیمت قرارداد (یا قیمت اعمال) آنها، برابر با ارزش منصفانه دارایی مالی انتقالیافته است؛
پ. توافقی که به موجب آن، واحد تجاری حقوق قراردادی نسبت به دریافت جریان های نقدی دارایی مالی را حفظ کرده است، اما برای پرداخت همان جریان های نقدی به اشخاص ثالث، تعهد قراردادی تقبل کرده و هر سه شرط زیر احراز شده است: - واحد تجاری هیچ تعهدی برای پرداخت مبالغی به دریافت‌کنندگان نهایی نداشته باشد مگر اینکه مبالغ معادل را از دارایی اصلی وصول نماید. پیش‌پرداخت های کوتاه‌مدت توسط واحد تجاری با حق بازیافت کامل مبالغ وام اعطایی به اضافه سود تحقق‌یافته به نرخ های بازار، این شرط را نقض نمی کند.
- واحد تجاری طبق شرایط قرارداد انتقال، از فروش یا وثیقه گذاشتن دارایی اصلی، مگر به عنوان تضمین نزد دریافت‌کنندگان نهایی بابت تعهد پرداخت جریان های نقدی به آنها، منع شده باشد.
- واحد تجاری متعهد باشد هرگونه جریان های نقدی وصولی به نمایندگی از دریافت‌کنندگان نهایی را بدون تأخیر بااهمیت ارسال نماید. افزون بر این، واحد تجاری، به استثنای سرمایه‌گذاری در نقد یا معادل های نقد (طبق تعریف استاندارد حسابداری ۲ صورت جریان های نقدی) طی دوره کوتاه تسویه از تاریخ وصول تا تاریخ مقرر برای ارسال به دریافت‌کنندگان نهایی، حق سرمایه‌گذاری مجدد این جریان های نقدی را نداشته باشد و سود کسب‌شده چنین سرمایه‌گذاری هایی به دریافت‌کنندگان نهایی انتقال داده شود.
دارایی های مالی انتقال‌یافته‌ای که به طور کامل قطع شناخت نشده‌اند - واحد تجاری ممکن است دارایی های مالی را به‌گونه‌ای انتقال دهد که تمام دارایی های مالی انتقالیافته یا بخشی از آنها، واجد شرایط قطع شناخت نشود. برای دستیابی به اهداف تعیین‌شده در بند ۳۴(الف)، واحد تجاری باید در هر تاریخ گزارشگری، برای هر یک از طبقات دارایی های مالی انتقال‌یافته‌ای که به طور کامل قطع شناخت نشده‌اند، موارد زیر را افشا کند:
الف. ماهیت دارایی های انتقالیافته.
ب. ماهیت ریسک ها و مزایای مالکیت که واحد تجاری در معرض آن قرار دارد.
پ. تشریح ماهیت رابطه بین دارایی های انتقالیافته و بده یهای مربوط، شامل محدودیت های استفاده از دارایی های انتقالیافته توسط واحد گزارشگر، در نتیجه انتقال.
ت. در صورتی که طرف(های) بدهی های مربوط، تنها نسبت به دارایی های انتقالیافته حق رجوع داشته باشد (باشند)، جدولی که ارزش منصفانه دارایی های انتقالیافته، ارزش منصفانه بدهی های مربوط و وضعیت خالص (تفاوت بین ارزش منصفانه دارایی های انتقالیافته و بدهی های مربوط) را مشخص میکند.
ث. در صورتی که واحد تجاری به شناسایی تمام دارایی های انتقالیافته ادامه دهد، مبلغ دفتری دارایی های انتقالیافته و بدهی های مربوط.
ج. در صورتی که واحد تجاری به میزان مشارکت مستمر خود، به شناسایی دارایی ها ادامه دهد، کل مبلغ دفتری دارایی های اصلی پیش از انتقال، مبلغ دفتری دارایی هایی که واحد تجاری به شناسایی آنها ادامه می‌دهد، و مبلغ دفتری بدهی های مربوط.
دارایی های مالی انتقال‌یافته‌ای که به طور کامل قطع شناخت شده‌اند - برای دستیابی به اهداف تعیین شده در بند ۳۴(ب)، در صورتی که واحد تجاری دارایی های مالی انتقالیافته را به طور کامل قطع شناخت کرده باشد، اما در آنها مشارکت مستمر داشته باشد، واحد تجاری باید برای هر نوع مشارکت مستمر در هر تاریخ گزارشگری، حداقل موارد زیر را افشا کند:
الف. مبلغ دفتری دارایی ها و بدهی هایی که در صورت وضعیت مالی واحد تجاری شناسایی شده است و نشان‌دهنده مشارکت مستمر واحد تجاری در دارایی های مالی قطع شناخت‌شده می‌باشد و اقلام اصلی که مبلغ دفتری آن دارایی ها و بدهی ها، در آن اقلام شناسایی می‌شود.
ب. ارزش منصفانه دارایی ها و بدهی هایی که نشان‌دهنده مشارکت مستمر واحد تجاری در دارایی های مالی قطع شناخت‌شده است.
پ. مبلغی که به بهترین شکل، حداکثر میزان آسیبپذیری واحد تجاری از زیان ناشی از مشارکت مستمر در دارایی های مالی قطع شناخت‌شده را نشان می‌دهد و اطلاعاتی که نحوه تعیین حداکثر میزان آسیبپذیری از زیان را مشخص میکند.
ت. جریان های نقدی خروجی تنزیل‌نشده که برای بازخرید دارایی های مالی قطع شناخت‌شده لازم است یا ممکن است لازم شود (برای مثال، قیمت اعمال در قرارداد اختیار معامله)، یا مبالغ دیگری که در ارتباط با دارایی های انتقالیافته، قابل پرداخت به انتقال‌گیرنده است. در صورتی که جریان های نقدی خروجی متغیر باشد، مبلغ افشاشده باید بر مبنای شرایط موجود در هر تاریخ گزارشگری باشد.
ث. تجزیه سررسید جریان های نقدی خروجی تنزیل‌نشده که برای بازخرید دارایی های مالی قطع شناخت‌شده، لازم است یا ممکن است لازم شود، یا مبالغ دیگری که در ارتباط با دارایی های انتقالیافته، قابل پرداخت به انتقال‌گیرنده است. این مورد افشا نشان‌دهنده سررسیدهای قراردادی باقی مانده مشارکت مستمر واحد تجاری است.
ج. اطلاعات کیفی برای توصیف و پشتیبانی افشاهای کمّی الزامی طبق قسمت های (الف) تا (ث). - در صورتی که واحد تجاری بیش از یک نوع مشارکت مستمر در دارایی مالی قطع شناخت‌شده داشته باشد، ممکن است اطلاعات الزامی طبق بند ۳۷ را در ارتباط با یک دارایی خاص تجمیع کند و آن را به عنوان یک نوع مشارکت مستمر گزارش نماید.
- افزون بر این، واحد تجاری باید برای هر نوع مشارکت مستمر، موارد زیر را افشا کند:
الف. سود یا زیان شناسایی‌شده در تاریخ انتقال دارایی ها.
ب. درآمدها و هزینه‌های شناسایی‌شده ناشی از مشارکت مستمر واحد تجاری در دارایی های مالی قطع شناخت‌شده (برای مثال، تغییر در ارزش منصفانه ابزارهای مشتقه)، هم در دوره گزارشگری و هم به صورت انباشته.
پ. در صورتی که کل عواید حاصل از فعالیت انتقال (که واجد شرایط قطع شناخت است) در دوره گزارشگری، در طول دوره گزارشگری بطور یکنواخت توزیع نشده باشد (برای مثال، اگر بخش عمده‌‌ای از کل عواید حاصل از فعالیت انتقال در روزهای پایانی دوره گزارشگری واقع شود): - زمان وقوع بزرگترین فعالیت انتقال در آن دوره گزارشگری (برای مثال، پنج روز قبل از پایان دوره گزارشگری)،
- مبلغ شناسایی‌شده حاصل از فعالیت انتقال در آن بخش از دوره گزاشگری (برای مثال سودها یا زیان های مربوط)،
- کل مبلغ عواید حاصل از فعالیت انتقال در آن بخش از دوره گزارشگری.
واحد تجاری باید این اطلاعات را برای هر دوره‌ای که صورت سود و زیان ارائه می شود، تهیه کند.
اطلاعات تکمیلی - واحد تجاری باید هرگونه اطلاعات اضافی را که برای دستیابی به اهداف افشای مندرج در بند ۳۴ ضروری می‌داند، افشا کند.
تاریخ اجرا
۴۱ . الزامات این استاندارد در مورد کلیه صورت های مالی که دوره مالی آنها از تاریخ ۱/۱/۱۳۹۸ و بعد از آن شروع می‌شود، لازم‌الاجراست.
مطابقت با استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی
۴۲ . با اجرای الزامات این استاندارد، مفاد استاندارد بین‌المللی گزارشگری مالی ۷ ابزارهای مالی: افشا (ویرایش ۲۰۱۷)، به استثنای بندهای ۹ تا ۱۲الف و ۲۰ تا ۲۴، رعایت می شود.
اطلاعات این نوشته
شما میتوانید در صورت تمایل این پست را در شبکه های اجتماعی خود بازنشر دهید .
برچسب های مهم این پست استاندارد حسابداری شماره 37 استاندارد حسابداری شماره 37 | ابزارهای مالی : افشا بخش اول
نظرات ارزشمند شما در هایســـود
بدون دیدگاه برای پست " استاندارد حسابداری شماره 37 | ابزارهای مالی : افشا بخش اول "
