کلیات
دامنه کاربرد
۱ . در این استاندارد، مسئولیت حسابرس برای برنامه‌ریزی حسابرسی صورت های مالی مطرح می‌شود. این استاندارد اساساً برای حسابرسی های بعدی (دوره‌های پس از حسابرسی نخستین) تدوین شده است. ملاحظات خاص در حسابرسی نخستین نیز، جداگانه مطرح می‌شود.
نقش و زمان بندی برنامه‌ریزی
۲ . برنامه‌ریزی کار حسابرسی مستلزم تدوین طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی است. مزایای اصلی برنامه‌ریزی مناسب کار برای حسابرسی صورت های مالی به شرح زیر است: (رک: بندهای ت‌ـ۱ تا ت‌ـ۳)
• کمک به حسابرس برای توجه مناسب به جنبه‌های مهم حسابرسی.
• کمک به حسابرس برای تشخیص و حل و فصل به موقع مشکلات بالقوه.
• کمک به حسابرس در سازماندهی و مدیریت مناسب کار حسابرسی برای انجام اثربخش و کارآمد آن.
• کمک به انتخاب اعضای تیم حسابرسی در رده‌های مختلف به نحوی که دارای توانمندی ها و صلاحیت های لازم برای برخورد با خطرهای مورد انتظار حسابرسی باشند و تقسیم مناسب کار بین آن ها.
• تسهیل هدایت و سرپرستی اعضای تیم حسابرسی و بررسی کار آن ها.
• کمک به هماهنگی کار انجام شده توسط حسابرسان بخش ها و کارشناسان، در صورت لزوم.
تاریخ اجرا
۳ . این استاندارد برای حسابرسی صورت های مالی که دوره مالی آن ها از اول فروردین ۱۳۹۲ و پس از آن شروع می‌شود، لازم‌الاجراست.
هدف
- هدف حسابرس این است که کار حسابرسی چنان برنامه‌ریزی گردد که به‌گونه‌ای اثربخش انجام شود.
الزامات
مشارکت اعضای اصلی تیم حسابرسی
۵ . مدیرمسئول کار و سایر اعضای اصلی تیم حسابرسی باید در برنامه‌ریزی حسابرسی شامل برنامه‌ریزی کار و مشارکت در بحث بین اعضای تیم حسابرسی، نقش فعال داشته باشند. (رک: بند ت‌ـ۴)
فعالیت های مقدماتی
۶ . حسابرس باید در شروع کار حسابرسی، فعالیت های زیر را انجام دهد:
الف ـ اجرای روش های الزامی طبق استاندارد ۲۲۰ در خصوص تداوم کار حسابرسی و رابطه با صاحب کار،
ب ـ بررسی امکان رعایت الزامات اخلاقی شامل استقلال، طبق الزامات استاندارد ۲۲۰ ،
پ ـ کسب شناخت از شرایط کار حسابرسی، طبق استاندارد ۲۱۰ . (رک: بندهای ت‌ـ۵ تا ت‌ـ۷)
فعالیت های برنامه‌ریزی
۷ . حسابرس باید طرح کلی حسابرسی را تدوین کند. این طرح باید دامنه رسیدگی، زمانبندی اجرا و مسیر حسابرسی را مشخص و رهنمودهای لازم را برای تدوین برنامه حسابرسی ارائه نماید.
۸ . حسابرس برای تدوین طرح کلی حسابرسی باید:
الف ـ ویژگی های کار حسابرسی را برای تعیین دامنه رسیدگی مشخص کند،
ب ـ اهداف گزارشگری کار حسابرسی را به منظور زمان بندی انجام کار و تعیین ماهیت اطلاع‌رسانی و ارتباطات مورد لزوم، مشخص کند،
پ ـ عواملی را که به قضاوت حرفه‌ای وی برای هدایت کار تیم حسابرسی، مهم هستند مدنظر داشته باشد،
ت ـ نتایج فعالیت های مقدماتی کار حسابرسی، و حسب مورد، مربوط بودن شناخت کسب شده از سایر خدمات حرفه‌ای انجام شده توسط مدیرمسئول کار برای واحد تجاری را مورد توجه قرار دهد،
ث ـ ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان منابع مورد نیاز برای انجام کار حسابرسی را تعیین کند. (رک: بندهای ت‌ـ ۸ تا ت‌ـ ۱۱)
۹ . حسابرس باید برنامه حسابرسی را به‌گونه‌ای تدوین کند که دربرگیرنده موارد زیر باشد:
الف ـ ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان روش های ارزیابی خطر، طبق استاندارد۳۱۵ .
ب ـ ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان روش های حسابرسی لازم در سطح ادعاها، طبق استاندارد ۳۳۰ .
پ ـ سایر روش های حسابرسی که برای انجام کار طبق استانداردهای حسابرسی ضروری است. (رک: بند ت‌ـ۱۲)
۱۰ . حسابرس باید در جریان انجام کار، حسب ضرورت، طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی را به روز کند و تغییرات لازم را در آنها اعمال نماید. (رک: بند ت‌ـ۱۳)
۱۱ . حسابرس باید در مرحله برنامه‌ریزی، ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان هدایت و سرپرستی اعضای تیم حسابرسی و بررسی کار آنها را مشخص کند. (رک: بندهای ت‌ـ ۱۴ و ت‌ـ۱۵)
مستندسازی
۱۲ . حسابرس باید موارد زیر را مستند کند :
الف ـ طرح کلی حسابرسی،
ب ـ برنامه حسابرسی،
پ ـ هرگونه تغییر بااهمیت در طرح کلی حسابرسی یا برنامه حسابرسی در جریان انجام کار و دلایل انجام این تغییرات. (رک: بندهای ت‌ـ۱۶ تا ت‌ـ۱۹)
ملاحظات خاص در حسابرسی نخستین
۱۳ . حسابرس باید قبل از شروع حسابرسی نخستین، اقدامات زیر را انجام دهد:
الف ـ اجرای روش های الزامی شده در استاندارد ۲۲۰ درخصوص پذیرش کار حسابرسی و رابطه با صاحب کار ،
ب ـ در صورت تغییر حسابرس، مکاتبه با حسابرس قبلی، طبق الزامات آیین رفتار حرفه‌ای. (رک: بند ت‌ـ۲۰)
توضیحات کاربردی
نقش و زمان بندی برنامه‌ریزی (رک: بند ۲)
ت‌ـ۱. ماهیت و دامنه فعالیت های برنامه‌ریزی، بسته به اندازه و پیچیدگی واحد تجاری، میزان شناخت اعضای اصلی تیم حسابرسی از واحد تجاری و تغییر شرایط در جریان انجام کار حسابرسی، متفاوت خواهد بود.
ت‌ـ۲. برنامه‌ریزی مرحله‌ای مجزا از یک کار حسابرسی نیست، بلکه فرایندی مستمر و پویاست که غالباً پس از گذشت مدت زمان کوتاهی از تکمیل کار حسابرسی قبلی (یا هم زمان با آن) آغاز می‌شود و تا زمان تکمیل کار حسابرسی جاری، ادامه می‌یابد. در برنامه‌ریزی به این موضوع توجه می‌شود که برخی از فعالیت ها و روش های حسابرسی باید قبل از اجرای روش های حسابرسی دیگر تکمیل شود. برای مثال، در برنامه‌ریزی، قبل از تشخیص و ارزیابی خطرهای تحریف بااهمیت، موضوعاتی از قبیل موارد زیر تکمیل می‌شود:
• به کارگیری روش های تحلیلی برای ارزیابی خطر.
• کسب شناخت کلی از چارچوب قانونی و مقرراتی حاکم بر واحد تجاری و چگونگی رعایت آن توسط واحد تجاری.
• تعیین سطح اهمیت.
• استفاده از خدمات کارشناسان.
• اجرای سایر روش های ارزیابی خطر.
ت‌ـ۳. حسابرس ممکن است برای تسهیل اجرا و مدیریت کار حسابرسی، برخی اجزای برنامه‌ریزی حسابرسی را با مدیریت واحد تجاری مطرح کند (برای مثال، به منظور هماهنگ کردن برخی از روش های حسابرسی برنامه‌ریزی شده با کار کارکنان واحد تجاری). با وجود طرح این موضوعات با مدیریت، مسئولیت طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی همچنان به عهده حسابرس است. حسابرس هنگام مطرح کردن موضوعات مربوط به طرح کلی حسابرسی یا برنامه حسابرسی باید مراقب باشد که اثربخشی حسابرسی کاهش نیابد. برای مثال، مطرح کردن ماهیت و زمان بندی جزئیات روش های حسابرسی با مدیران اجرایی واحد تجاری ممکن است منجر به قابل پیش‌بینی شدن روش های حسابرسی برای مدیریت واحد تجاری شود و اثربخشی حسابرسی را کاهش دهد.
مشارکت اعضای اصلی تیم حسابرسی (رک: بند ۵)
ت‌ـ۴. مشارکت مدیرمسئول کار و سایر اعضای اصلی تیم حسابرسی در برنامه‌ریزی حسابرسی، از طریق به کارگیری تجربه و بینش آنها، موجب افزایش اثربخشی و کارایی فرآیند برنامه‌ریزی می‌شود.
فعالیت های مقدماتی (رک: بند ۶)
ت‌ـ۵. اجرای فعالیت های مقدماتی مطرح شده در بند ۶، هنگام شروع کار حسابرسی، به حسابرس در تشخیص و ارزیابی رویدادها یا شرایطی که ممکن است اثر نامطلوبی بر برنامه‌ریزی و اجرای کار حسابرسی داشته باشد، کمک می‌کند.
ت‌ـ۶. اجرای فعالیت های مقدماتی، حسابرس را در برنامه‌ریزی برای دستیابی به اهدافی مانند موارد زیر کمک می‌کند:
• حفظ استقلال کافی و توان انجام کار.
• رفع نگرانی در رابطه با درست کاری مدیران اجرایی واحد تجاری که بتواند بر تمایل حسابرس به ادامه کار اثر بگذارد.
• اجتناب از سوءتفاهم با صاحب کار در خصوص شرایط کار حسابرسی.
ت‌ـ۷. حسابرس در مراحل مختلف کار حسابرسی، باوقوع شرایط جدید یا تغییر شرایط موجود، موضوع ادامه همکاری با صاحب کار و رعایت الزامات اخلاقی مربوط، به‌ویژه استقلال، را مورد توجه قرار می‌دهد. اجرای روش های مقدماتی در رابطه با ادامه همکاری با صاحب کار و نیز ارزیابی چگونگی رعایت الزامات اخلاقی (شامل استقلال) در شروع کار حسابرسی به این معنی است که این روش ها قبل از اجرای سایر فعالیت های عمده کار حسابرسی جاری، تکمیل می‌شوند. در حسابرسی بعدی، غالباً روش های مزبور در مدت زمان کوتاهی پس از تکمیل کار حسابرسی قبلی یا همزمان با آن اجرا می‌شوند.
فعالیت های برنامه‌ریزی
طرح کلی حسابرسی (رک: بندهای ۷ و ۸)
ت‌ـ۸. تدوین طرح کلی حسابرسی، به شرط تکمیل روش های ارزیابی خطر، در تعیین مواردی از قبیل موضوعات زیر به حسابرس کمک می‌کند:
• منابع لازم برای حوزه‌های خاص حسابرسی مانند استفاده از اعضای با تجربه تیم حسابرسی در حوزه‌های پرخطر یا استفاده از خدمات کارشناسان در موضوعات پیچیده و تخصصی،
• میزان منابع لازم برای حوزه‌های خاص حسابرسی مانند تخصیص تعداد اعضای تیم حسابرسی برای نظارت بر شمارش موجودی های عمده، میزان بررسی کار حسابرسان بخش ها در حسابرسی گروه یا تخصیص بودجه زمانی مناسب برای حوزه‌های پرخطر،
• زمان به کارگیری این منابع، برای مثال، به کارگیری آنها در طول کار حسابرسی یا در مقاطع زمانی مهم،
• چگونگی مدیریت، هدایت و سرپرستی منابع برای مثال، زمان پیش‌بینی شده برای برگزاری جلسات توجیهی اولیه و جلسات بعدی تیم حسابرسی، چگونگی انجام بررسی های مدیر مسئول کار و مدیر بررسی‌کننده کار (برای مثال، انجام بررسی ها در محل واحد تجاری یا در مؤسسه حسابرسی) و بررسی های مربوط به کنترل کیفیت کار حسابرسی.
ت‌ـ۹. در پیوست این استاندارد، نمونه‌هایی از ملاحظاتی که در تدوین طرح کلی حسابرسی در نظر گرفته می‌شود، درج شده است.
ت‌ـ۱۰. پس از تدوین طرح کلی حسابرسی، برنامه حسابرسی می‌تواند با در نظر گرفتن موضوعات گوناگون مشخص شده در طرح کلی حسابرسی و باتوجه به ضرورت دستیابی به اهداف حسابرس از طریق استفاده بهینه از منابع حسابرسی، تدوین شود. تدوین طرح کلی حسابرسی و برنامه تفصیلی حسابرسی لزوماً دو فرایند مجزا یا متوالی نیستند بلکه وابسته به هم می‌باشند زیرا تغییر در یکی از آنها ممکن است موجب تغییر در دیگری شود.
ملاحظات خاص در حسابرسی واحدهای تجاری کوچک
ت‌ـ۱۱. در حسابرسی واحدهای تجاری کوچک، تمامی کار حسابرسی ممکن است توسط یک تیم حسابرسی بسیار کوچک انجام شود. حسابرسی بسیاری از واحدهای تجاری کوچک توسط مدیر مسئول کار به تنهایی یا با همکاری یک نفر دیگر انجام می‌شود. در یک تیم حسابرسی کوچکتر، ایجاد هماهنگی و ارتباط بین اعضای تیم حسابرسی ساده‌تر است. تدوین طرح کلی حسابرسی برای حسابرسی واحدهای تجاری کوچک، کاری پیچیده و زمان‌بر نیست. طرح کلی حسابرسی به اندازه واحد تجاری، پیچیدگی کار حسابرسی و اندازه تیم حسابرسی، بستگی دارد. برای مثال، یک یادداشت کوتاه تهیه شده در زمان تکمیل کار حسابرسی قبلی (براساس بررسی کاربرگ ها و نکات مهم مشخص شده) که با مذاکرات انجام شده با مدیر‌ـ مالک، به‌روز می‌شود، چنانچه موضوعات مطرح شده در بند ۸ را پوشش دهد، می‌تواند به عنوان طرح کلی حسابرسی مدون برای کار حسابرسی جاری استفاده شود.
برنامه حسابرسی (رک: بند ۹)
ت‌ـ۱۲. برنامه حسابرسی، تفصیلی‌تر از طرح کلی حسابرسی است زیرا دربرگیرنده ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان روش های حسابرسی است که توسط اعضای تیم حسابرسی اجرا خواهد شد. برنامه‌ریزی روش های حسابرسی مزبور در جریان انجام حسابرسی به عنوان بخشی از برنامه حسابرسی صورت می‌گیرد. برای مثال، برنامه‌ریزی روش های ارزیابی خطر در ابتدای فرآیند حسابرسی انجام می‌شود. با این‌حال، تعیین ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان روش های حسابرسی لازم، به نتایج حاصل از اجرای روش های ارزیابی خطر، بستگی دارد.
تغییرات برنامه‌ریزی در جریان انجام حسابرسی (رک: بند ۱۰)
ت‌ـ۱۳. در نتیجه وقوع رویدادهای غیرمنتظره، تغییر شرایط، یا شواهد حسابرسی حاصل از اجرای روش های حسابرسی، ممکن است ضرورت یابد حسابرس، طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی و در نتیجه، ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان روش های حسابرسی لازم را، بر مبنای تجدیدنظر در ارزیابی خطرها، تعدیل کند. این موضوع هنگامی اتفاق می‌افتد که اطلاعات جدید کسب شده توسط حسابرس با اطلاعاتی که هنگام برنامه‌ریزی روش های حسابرسی، در اختیار وی بوده است تفاوت بااهمیتی داشته باشد. برای مثال، شواهد حسابرسی حاصل از اجرای آزمون های محتوا ممکن است با شواهد حسابرسی حاصل از اجرای آزمون کنترل ها، متناقض باشد.
هدایت، سرپرستی و بررسی (رک: بند ۱۱)
ت‌ـ۱۴. ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان هدایت و سرپرستی اعضای تیم حسابرسی و بررسی کار آنها به عوامل زیادی از جمله موارد زیر بستگی دارد:
• اندازه و پیچیدگی واحد تجاری.
• حوزه کار حسابرسی.
• خطرهای ارزیابی شده تحریف بااهمیت (برای مثال، افزایش خطر تحریف بااهمیت در یک حوزه خاص از کار حسابرسی معمولاً مستلزم افزایش میزان و به موقع بودن هدایت و سرپرستی اعضای تیم حسابرسی و بررسی تفصیلی‌تر کار آنهاست).
• توانایی و صلاحیت هر یک از اعضای تیم حسابرسی.
استاندارد ۲۲۰، رهنمودهای بیشتری را در مورد هدایت، سرپرستی و بررسی کار حسابرسی ارائه می‌دهد .
ملاحظات خاص در حسابرسی واحدهای تجاری کوچک
ت‌ـ۱۵. چنانچه یک کار حسابرسی به طور کامل توسط مدیر مسئول کار انجام شود، مسائل مربوط به هدایت و سرپرستی اعضای تیم حسابرسی و بررسی کار آنها مورد نخواهد داشت. در چنین مواردی، مدیر مسئول کار، همه جنبه‌های کار را شخصاً انجام می‌دهد و از تمامی موضوعات مهم آگاه می‌شود. زمانی که تمام یک کار حسابرسی توسط یک نفر انجام می‌شود، دستیابی به یک نظر عینی درباره مناسب بودن قضاوت های انجام شده، مشکل خواهد بود. چنانچه موضوعات بسیار پیچیده و غیرعادی وجود داشته باشد و حسابرسی توسط یک نفر انجام شود، مشاوره با سایر حسابرسان مجرب یا مراجع حرفه‌ای ذیصلاح ممکن است مدنظر قرار گیرد.
مستندسازی (رک: بند ۱۲)
ت‌ـ۱۶. مستندسازی طرح کلی حسابرسی، سابقه‌ای از تصمیمات مهمی است که برای برنامه‌ریزی صحیح کار حسابرسی و اطلاع‌رسانی موضوعات بااهمیت به تیم حسابرسی ضروری است. برای مثال، حسابرس ممکن است طرح کلی حسابرسی را به شکل یادداشتی حاوی تصمیمات مهم درخصوص دامنه، زمان بندی و نحوه انجام کار حسابرسی، خلاصه کند.
ت‌ـ۱۷. مستندسازی برنامه حسابرسی، سابقه‌ای از ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان روش های برنامه‌ریزی شده برای ارزیابی خطر و روش های حسابرسی لازم در سطح ادعاها در برخورد با خطرهای ارزیابی شده است. مستندسازی همچنین سابقه‌ای از برنامه‌ریزی صحیح روش های حسابرسی است که امکان بررسی و تصویب آنها را قبل از اجرا فراهم می‌کند. حسابرس می‌تواند از برنامه‌های استاندارد حسابرسی یا چک‌لیست های تکمیل کار که باتوجه به ویژگی های یک کار حسابرسی خاص تعدیل می‌شود، استفاده کند.
ت‌ـ۱۸. سابقه تغییرات مهم در طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی که به ایجاد تغییر در ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان روش های حسابرسی منجر می‌شود، دلایل تغییرات مهم و پذیرش طرح کلی و برنامه حسابرسی نهایی را تشریح می‌کند. این سابقه همچنین برخورد مناسب با تغییرات مهم رخ داده در جریان انجام کار حسابرسی را منعکس می‌کند.
ملاحظات خاص در حسابرسی واحدهای تجاری کوچک
ت‌ـ۱۹. همان طور که در بند ت‌ـ۱۱ ذکر شد، برای حسابرسی یک واحد تجاری کوچک، ممکن است یک یادداشت خلاصه و مناسب به عنوان طرح کلی حسابرسی به کار رود. برای برنامه‌ریزی حسابرسی واحدهای تجاری کوچک، برنامه‌ها یا چک‌لیست های استاندارد حسابرسی ممکن است با فرض وجود حداقل فعالیت های کنترلی مربوط (که احتمالاً در واحدهای تجاری کوچک اینگونه است) استفاده شود به شرطی که باتوجه به شرایط کار (شامل ارزیابی خطر) تعدیل شود. (رک: بند ت‌ـ۱۷)
ملاحظات خاص در حسابرسی نخستین (رک: بند ۱۳)
ت‌ـ۲۰. هدف برنامه‌ریزی حسابرسی در حسابرسی نخستین و حسابرسی های بعدی، مشابه است. از آنجا که حسابرس در حسابرسی نخستین، در مقایسه با حسابرسی بعدی، برای انجام برنامه‌ریزی فاقد تجربه قبلی در رابطه با واحد تجاری است، ممکن است گسترش فعالیت های برنامه‌ریزی را ضروری تشخیص دهد. در حسابرسی نخستین، حسابرس ممکن است در تدوین طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی، موضوعات بیشتری شامل موارد زیر را مورد توجه قرار دهد:
• ارتباط با حسابرس قبلی (مگر در مواردی که قانون یا مقررات منع کرده است) به عنوان مثال، برای بررسی کاربرگ های حسابرس قبلی.
• هر موضوع مهم مطرح شده با مدیران اجرایی (شامل به کارگیری استانداردهای حسابداری یا استانداردهای حسابرسی)، اطلاع‌رسانی این موضوعات به ارکان راهبری واحد تجاری و تأثیر این موضوعات بر طرح کلی حسابرسی و برنامه حسابرسی.
• روش های حسابرسی لازم برای کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب درخصوص مانده‌های اول دوره .
• سایر روش هایی که به موجب سیستم کنترل کیفیت مؤسسه حسابرسی برای کارهای حسابرسی نخستین الزامی است (برای مثال، سیستم کنترل کیفیت مؤسسه حسابرسی ممکن است بررسی طرح کلی حسابرسی را قبل از اجرای روش های مهم حسابرسی یا بررسی گزارش ها را قبل از صدور آنها توسط یکی دیگر از شرکای مؤسسه، الزامی کند).
پیوست
(رک: بندهای ۷ و ۸ و بندهای ت‌ـ۸ تا ت‌ـ۱۱)
ملاحظات مربوط به تدوین طرح کلی حسابرسی
در این پیوست مثال هایی از موضوعاتی ارائه شده است که حسابرس ممکن است در تدوین طرح کلی حسابرسی مدنظر قرار دهد. بسیاری از این موضوعات بر برنامه تفصیلی حسابرسی نیز تأثیر خواهد داشت. این مثال ها طیف گسترده‌ای از موضوعات مربوط در بیشتر کارهای حسابرسی را پوشش می‌دهند. هرچند برخی از موضوعات اشاره شده ممکن است توسط سایر استانداردهای حسابرسی الزامی شده باشند اما همه این موضوعات در تمامی کارهای حسابرسی مصداق ندارد و این فهرست، لزوماً کامل نیست.
ویژگی های کار حسابرسی
• چارچوب گزارشگری مالی که اطلاعات مالی مورد رسیدگی براساس آن تهیه شده است.
• الزامات خاص گزارشگری در یک صنعت از قبیل گزارش های طراحی شده توسط مراجع تدوین مقررات آن صنعت.
• گستره پیش‌بینی شده برای حسابرسی شامل تعداد و مکان بخش های مورد رسیدگی.
• ماهیت روابط کنترلی بین واحد تجاری اصلی و بخش های آن که چگونگی تلفیق گروه را مشخص می‌کند.
• میزان حسابرسی بخش ها توسط حسابرسان دیگر.
• ماهیت قسمت های تجاری مورد رسیدگی شامل مواردی که نیاز به دانش تخصصی دارند.
• واحد پول گزارشگری مورد استفاده، شامل ضرورت تسعیر واحد پولی اطلاعات مالی حسابرسی شده.
• دسترسی به نتایج کار حسابرسان داخلی و میزان اتکا بر کار آن ها.
• برون‌سپاری خدمات حسابداری و گزارشگری مالی و چگونگی دسترسی حسابرس به شواهدی درخصوص طراحی یا کارکرد کنترل های به کار گرفته شده توسط آنها.
• استفاده مورد انتظار از شواهد حسابرسی کسب شده در حسابرسی های قبلی، برای مثال، شواهد حسابرسی مرتبط با روش های ارزیابی خطر و آزمون کنترل ها.
• تأثیر فناوری اطلاعات بر روش های حسابرسی، شامل دسترسی به داده‌ها و نحوه به کارگیری فنون حسابرسی به کمک رایانه.
• هماهنگی محدوده و زمان بندی اجرای کار حسابرسی با بررسی اجمالی اطلاعات مالی میان‌دوره‌ای و تأثیر اطلاعات کسب شده طی این بررسی ها بر حسابرسی.
• دسترسی به کارکنان و داده‌های صاحب کار.
اهداف گزارشگری، زمان بندی اجرای کار حسابرسی و ماهیت اطلاع‌رسانی
• برنامه زمانی واحد تجاری برای گزارشگری از قبیل میان‌دوره‌ای و نهایی.
• سازماندهی جلسات با مدیران اجرایی و ارکان راهبری برای مذاکره در مورد ماهیت، زمان بندی اجرا و میزان کار حسابرسی.
• مذاکره با مدیران اجرایی و ارکان راهبری درخصوص نوع و زمان بندی گزارش ها و سایر موارد اطلاع‌رسانی کتبی و شفاهی شامل گزارش حسابرس، نامه مدیریت و اطلاع‌رسانی به ارکان راهبری واحد تجاری.
• مذاکره با مدیران اجرایی درخصوص اطلاع‌رسانی مورد انتظار درباره وضعیت کار حسابرسی در طول انجام آن.
• مکاتبه با حسابرسان بخش ها درخصوص نوع و زمان بندی گزارش هایی که قرار است صادر شود و سایر موارد اطلاع‌رسانی در ارتباط با حسابرسی بخش ها.
• ماهیت و زمان بندی اطلاع‌رسانی بین اعضای تیم حسابرسی، شامل ماهیت و زمان بندی جلسات تیم حسابرسی و زمان بندی بررسی کار انجام شده.
• لزوم اطلاع‌رسانی به اشخاص ثالث، شامل مسئولیت های گزارشگری به مراجع قانونی.
عوامل مهم، فعالیت های مقدماتی و آگاهی کسب شده در سایر کارهای حسابرسی
• تعیین سطح اهمیت طبق استاندارد ۳۲۰ و در صورت لزوم:
o تعیین سطح اهمیت برای بخش ها و اطلاع‌رسانی آن به حسابرسان بخش طبق استاندارد ۶۰۰ .
o تشخیص مقدماتی بخش های عمده و گروه های معاملات، مانده حساب ها و موارد افشای بااهمیت.
• تشخیص مقدماتی حوزه‌هایی که در آنها خطر ناشی از تحریف بااهمیت، بیشتر است.
• اثر خطرهای ارزیابی شده تحریف بااهمیت در سطح صورت های مالی بر هدایت، سرپرستی و بررسی کار حسابرسی.
• شیوه تأکید به اعضای تیم حسابرسی در مورد ضرورت اعمال تردید حرفه‌ای درجمع‌آوری و ارزیابی شواهد حسابرسی.
• نتایج حسابرسی های قبلی در رابطه با ارزیابی اثربخشی کارکرد کنترل های داخلی، شامل ماهیت نقاط ضعف مشخص شده و اقدامات صورت گرفته برای شناسایی آنها.
• شواهدی راجع به تعهد مدیریت واحد تجاری برای طراحی، اعمال و حفظ کنترل های داخلی مطلوب، شامل مستندسازی مناسب این قبیل کنترل های داخلی.
• تعدد معاملات که ممکن است تصمیم‌گیری حسابرس برای اتکا به کنترل های داخلی را تحت تأثیر قرار دهد.
• اهمیت کنترل های داخلی از نظر واحد تجاری برای موفقیت‌آمیز بودن عملیات آن.
• تحولات تجاری مهم مؤثر بر واحد تجاری، شامل تغییرات در فناوری اطلاعات و فرآیندهای تجاری، تغییرات در مدیران اصلی، و تحصیل، ادغام و واگذاری.
• تغییرات مهم در صنعت از قبیل تغییر در مقررات صنعت و الزامات گزارشگری جدید.
• تغییرات مهم در چارچوب گزارشگری مالی، از قبیل تغییر در استانداردهای حسابداری.
• دیگر پیشرفت های مهم و مربوط، مانند تغییرات در محیط قانونی مؤثر بر واحد تجاری.
ماهیت، زمان بندی و میزان منابع
• انتخاب اعضای تیم حسابرسی (و حسب ضرورت، بررسی‌کننده کنترل کیفیت کار حسابرسی) و تقسیم کار بین آنان، شامل واگذاری حوزه‌های با خطر تحریف بااهمیت بالا به اعضای با تجربه تیم.
• بودجه‌بندی کار حسابرسی، شامل تخصیص زمان مناسب به حسابرسی حوزه‌هایی که ممکن است خطر تحریف بااهمیت آنها بالاتر باشد.
اطلاعات این نوشته
شما میتوانید در صورت تمایل این پست را در شبکه های اجتماعی خود بازنشر دهید .
