پل های ارتباطی هایسود

تمامی اطلاعات مورد نیاز ارتباط با ما را در زیر مشاهده و در صورت نیاز از هر کدام از روش های زیر میتوانید با ما در ارتباط باشید

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:

استاندارد حسابرسی 450 | ارزیابی تحریف های شناسایی شده در حسابرسی

آواتار خبرنگار هایسود
244 بازدید

کلیات
دامنه کاربرد
۱ . در این استاندارد، مسئولیت حسابرس در زمینه ارزیابی اثر تحریف های شناسایی شده بر حسابرسی و اثر تحریف های اصلاح نشده، در صورت وجود، بر صورت های مالی مطرح شده است. در استاندارد ۷۰۰ ، مسئولیت حسابرس برای اظهارنظر نسبت به صورت های مالی توصیف گردیده است که براساس آن حسابرس باید مشخص کند که آیا از نبود تحریف بااهمیت در صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد اطمینان معقولی کسب شده است یا خیر. حسابرس ملزم است در نتیجه‌گیری خود، اثر تحریف های اصلاح نشده، در صورت وجود، بر صورت های مالی را طبق این استاندارد ارزیابی کند. مسئولیت حسابرس در قبال کاربرد صحیح مفهوم اهمیت در برنامه‌ریزی و انجام حسابرسی صورت های مالی، در استاندارد ۳۲۰ توصیف شده است.
تاریخ اجرا
۲ . این استاندارد برای حسابرسی صورت های مالی که دوره مالی آن از اول فروردین ۱۳۸۸ و پس از آن شروع می شود، لازم‌الاجراست.
اهداف
۳ . هدف این استاندارد کمک به حسابرس برای ارزیابی موارد زیر است:
الف ـ اثر تحریف های شناسایی شده بر حسابرسی،
ب ـ اثر تحریف های اصلاح نشده بر صورت های مالی.
تعاریف
۴ . در استاندارد‌های حسابرسی، اصطلاحات زیر با معانی مشخص شده برای آنها به کار رفته است:
الف ـ ارکان راهبری ـ شخص (اشخاص) یا سازمان (سازمان های) مسئول نظارت بر هدایت راهبردی و تعهدات مرتبط با پاسخگویی واحد تجاری است. این نظارت، شامل نظارت بر فرایند گزارشگری مالی است. در اغلب واحدهای تجاری منظور از این اصطلاح، هیئت‌مدیره است، لیکن بسته به ساختار تشکیلاتی و حقوقی واحد تجاری، ممکن است شامل هیئت‌امنا، هیئت‌عامل یا سایر ارکان مشابه باشد.
ب ـ تحریف. هر گونه مغایرت بین مبلغ، نحوه طبقه‌بندی، ارائه، یا افشای یک قلم گزارش شده در صورت های مالی و مبلغ، نحوه طبقه‌بندی، ارائه یا افشای آن قلم طبق الزامات استانداردهای حسابداری. تحریف ها ممکن است ناشی از اشتباه یا تقلب باشد. (رک: بند ت‌ـ۱)
در مواردی که حسابرس راجع به اینکه آیا صورت های مالی از تمام جنبه‌های بااهمیت به نحو مطلوب ارائه شده یا خیر، اظهارنظر می‌کند، تحریف ها همچنین شامل آن دسته از تعدیلات در مبالغ، نحوه طبقه‌بندی، ارائه یا موارد افشا است که بنا به قضاوت حسابرس، اعمال آن برای ارائه مطلوب صورت های مالی از تمام جنبه‌های بااهمیت، ضروری است.
پ ـ تحریف های اصلاح نشده. تحریفهایی که حسابرس در جریان حسابرسی گردآوری کرده، ولی هنوز اصلاح نشده است.
الزامات
گردآوری تحریف های شناسایی شده
۵ . حسابرس باید تحریف های شناسایی شده در جریان حسابرسی را، غیر از مواردی که مشخصاً ناچیز است، گردآوری کند. (رک: بندهای ت‌ـ۲ و ت‌ـ۳)
توجه به تحریف های شناسایی شده هم زمان با پیشرفت کار حسابرسی
۶ . حسابرس در صورت وجود شرایط زیر باید مشخص کند که آیا طرح کلی و برنامه حسابرسی نیازمند تجدیدنظر است یا خیر:
الف ـ ماهیت تحریف های شناسایی شده و شرایط وقوع آنها بیانگر امکان وجود تحریف های دیگری باشد که در صورت تجمیع با تحریف های گردآوری شده در جریان حسابرسی، می‌تواند بااهمیت قلمداد شود، (رک: بند ت‌ـ۴)
ب ـ مجموع تحریف های گردآوری شده در جریان حسابرسی، نزدیک به سطح اهمیت تعیین شده طبق استاندارد ۳۲۰ باشد. (رک: بند ت‌ـ۵)
۷ . اگر مدیریت بنا به درخواست حسابرس، گروهی از معاملات، مانده حساب ها، یا موارد افشا را بررسی و تحریف های کشف شده را اصلاح کرده باشد، حسابرس باید برای مشخص نمودن وجود یا نبود تحریف های اصلاح نشده، روش های حسابرسی لازم را اجرا کند.(رک: بند ت‌ـ۶)
اطلاع‌رسانی و اصلاح تحریف ها
۸ . حسابرس باید همه تحریف های گردآوری شده در جریان حسابرسی را به موقع به اطلاع سطح مناسبی از مدیریت اجرایی برساند، مگر اینکه طبق قانون یا مقررات از این کار منع شده باشد. حسابرس باید از مدیریت اجرایی بخواهد که آن تحریف ها را اصلاح کند. (رک: بندهای ت‌ـ۷ تا ت‌ـ۹)
۹ . اگر مدیریت اجرایی از اصلاح برخی یا همه تحریف های گزارش شده توسط حسابرس خودداری کند، حسابرس ملزم است دلایل مدیریت برای خودداری از اصلاح را مشخص کند و هنگام ارزیابی اینکه آیا صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد عاری از تحریف بااهمیت است یا خیر، آن دلایل را مورد توجه قرار دهد. (رک: بند ت‌ـ۱۰)
ارزیابی اثر تحریف های اصلاح نشده

  1. پیش از ارزیابی اثر تحریف های اصلاح نشده، حسابرس باید سطح اهمیت تعیین شده طبق استاندارد ۳۲۰ را دوباره ارزیابی کند تا مشخص شود که آیا با توجه به نتایج مالی واقعی واحد تجاری، این سطح همچنان مناسب است یا خیر. (رک: بندهای ت‌ـ۱۱ و ت‌ـ۱۲)
  2. حسابرس باید مشخص کند که آیا تحریف های اصلاح نشده، به تنهایی یا در مجموع، بااهمیت است یا خیر. بدین منظور، حسابرس باید موارد زیر را ارزیابی کند:
    الف ـ ماهیت و میزان تحریف ها، هم در رابطه با گروه های معاملات، مانده حساب ها یا موارد افشای مربوط و هم صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد، و شرایط خاص رخداد آنها، و (رک: بندهای ت‌ـ۱۳ تا ت‌ـ۱۷، و ت‌ـ۱۹ و ت‌ـ۲۰)
    ب ـ اثر تحریف های اصلاح نشده مربوط به دوره‌های قبل بر گروه های معاملات، مانده حساب ها یا موارد افشای مربوط و صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد. (رک: بند ت‌ـ۱۸)
    اطلاع‌رسانی به ارکان راهبری واحد تجاری
  3. حسابرس باید تحریف های اصلاح نشده و آثار آنها (به تنهایی یا در مجموع) بر اظهارنظر حسابرس را به اطلاع ارکان راهبری واحد تجاری برساند مگر اینکه به موجب قانون یا مقررات از انجام این کار منع شده باشد . این اطلاع‌رسانی باید مشخص‌کننده تحریف های اصلاح‌نشده‌ای باشد که به تنهایی بااهمیت هستند. حسابرس باید درخواست کند که تحریف های اصلاح نشده، اصلاح شوند. (رک: بندهای ت‌ـ۲۱ تا ت‌ـ۲۳)
  4. حسابرس همچنین باید اثر تحریف های اصلاح نشده دوره‌های قبل بر گروه های معاملات، مانده‌ حساب ها یا موارد افشای مربوط و صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد را به اطلاع ارکان راهبری واحد تجاری برساند.
    تأییدیه کتبی
  5. حسابرس باید از مدیریت اجرایی، و در صورت لزوم، از ارکان راهبری واحد تجاری در مورد اینکه آیا به باور آنها آثار تحریف های اصلاح نشده، به تنهایی و در مجموع، بر صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد، بی‌اهمیت است یا خیر، تأییدیه کتبی دریافت کند. خلاصه‌ای از چنین اقلامی باید در تأییدیه مدیریت درج شده یا پیوست آن شود. (رک: بند ت‌ـ۲۴)
    مستندسازی
  6. مستندسازی حسابرسی باید شامل موارد زیر باشد : (رک: بند ت‌ـ۲۵)
    الف ـ مبلغی که تحریف های کم تر از آن مشخصاً ناچیز محسوب می‌شود (بند۵)،
    ب ـ همه تحریف های گردآوری شده در جریان حسابرسی و اینکه آیا آنها اصلاح شده‌اند یا خیر (بندهای ۵، ۸ و ۱۲)، و
    پ ـ نتیجه‌گیری حسابرس در این مورد که آیا تحریف های اصلاح نشده، به تنهایی یا در مجموع، بااهمیت هستند یا خیر، و مبنای نتیجه‌‌گیری مذکور (بند ۱۱).

توضیحات کاربردی
تحریف ها (رک: بند ۴‌ـ الف)
ت‌ـ۱. تحریف ها ممکن است نتیجه وقوع موارد زیر باشد:
الف ـ بی‌دقتی در گردآوری یا پردازش داده‌های مبنای تهیه صورت های مالی،
ب ـ حذف یک مبلغ یا یک مورد افشا،
پ ـ براورد حسابداری نادرست ناشی از نادیده گرفتن، یا تفسیر نادرست واقعیات،
ت ـ قضاوت های مدیریت در خصوص براوردهای حسابداری که حسابرس آن را نامعقول می‌داند یا انتخاب و به کارگیری رویه‌های حسابداری که حسابرس آن را نامناسب ارزیابی می‌کند.
نمونه‌هایی از تحریف های ناشی از تقلب در استاندارد ۲۴۰ ارائه شده است.
گردآوری تحریف های شناسایی شده (رک: بند ۵)
ت‌ـ۲. حسابرس ممکن است مبلغی را تعیین کند که تحریف های کمتر از آن مشخصاً ناچیز محسوب می‌شود و نیاز به گردآوری ندارد، چرا که وی انتظار دارد گردآوری چنین مبالغی اثر بااهمیتی بر صورت های مالی نخواهد داشت. اصطلاح ”مشخصاً ناچیز“، مترادف اصطلاح ”بی‌اهمیت“ نیست. تحریف های مشخصاً ناچیز، بسیار کمتر از سطح اهمیت تعیین شده طبق استاندارد ۳۲۰ است، و خواه به تنهایی یا در مجموع درنظر گرفته شوند و خواه براساس معیارهای اندازه، ماهیت یا شرایط مورد قضاوت قرار گرفته باشند، بدون تردید ناچیز تلقی می‌شوند. هر گاه در باره اینکه یک یا چند قلم مشخصاً ناچیز می‌باشند یا خیر، تردید وجود داشته باشد، موضوع را نباید مشخصاً ناچیز دانست.
ت‌ـ۳. برای کمک به حسابرس در ارزیابی اثر تحریف های گردآوری شده در جریان حسابرسی و اطلاع‌رسانی تحریف ها به مدیریت اجرایی و ارکان راهبری واحد تجاری، تمایز قائل شدن بین تحریف های قطعی، تحریف های قضاوتی و تحریف های تعمیم یافته، می‌تواند مفید باشد.
• تحریف های قطعی، تحریف هایی هستند که درباره آنها هیچ تردیدی وجود ندارد.
• تحریف های قضاوتی، تفاوت های ناشی از قضاوت های مدیریت در خصوص براوردهای حسابداری است که حسابرس آنها را نامعقول می‌داند یا معلول انتخاب یا به کارگیری رویه‌های حسابداری است که حسابرس آنها را نامناسب ارزیابی می‌کند.
• تحریف های تعمیم یافته، عبارتند از بهترین براورد حسابرس از تحریف های موجود در جامعه که متضمن تعمیم تحریف های شناسایی شده در نمونه‌های منتخب حسابرس به کل جامعه‌ای است که نمونه به آن تعلق دارد. رهنمودهای لازم برای تعیین تحریف های تعمیم یافته و ارزیابی نتایج آن در استاندارد ۵۳۰ بیان شده است.
توجه به تحریف های شناسایی شده همزمان با پیشرفت کار حسابرسی (رک: بندهای ۶ و ۷)
ت‌ـ۴. یک تحریف ممکن است رویدادی منحصر به فرد نباشد. شواهد ممکن است بیانگر وجود تحریف های دیگری باشد. برای مثال در مواردی که حسابرس تشخیص می‌دهد تحریف ناشی از زیرپاگذاردن کنترل های داخلی است یا ناشی از مفروضات یا روش های ارزشیابی نامناسبی است که به طور گسترده‌ای توسط واحد تجاری به کار رفته است، احتمال وجود تحریف های دیگر نیز وجود دارد.
ت‌ـ۵. اگر مجموع تحریف های گردآوری شده در اجرای روش های حسابرسی، به سطح اهمیت تعیین شده طبق استاندارد ۳۲۰ نزدیک شود، خطر اینکه مجموع تحریف های کشف نشده احتمالی و مجموع تحریف های گردآوری شده در اجرای روش های حسابرسی، از مرز اهمیت فراتر رود، ممکن است بیشتر از حد پایین قابل قبول خطر باشد. وجود تحریف های کشف نشده می‌تواند به دلیل وجود خطر نمونه‌گیری یا خطر غیرنمونه‌گیری باشد.
ت‌ـ۶. حسابرس ممکن است از مدیریت اجرایی بخواهد که یک گروه معامله، مانده حساب یا مورد افشا را برای شناخت علت تحریف شناسایی شده توسط حسابرس بررسی کند، روش هایی را برای تعیین مبلغ تحریف واقعی در آن گروه معامله، مانده حساب یا مورد افشا اجرا کند، و صورت های مالی را اصلاح کند. چنین درخواستی از مدیریت ممکن است، برای مثال، براساس تعمیم تحریف های شناسایی شده توسط حسابرس در یک نمونه حسابرسی به کل جامعه‌ای که نمونه از آن انتخاب شده است، انجام شود.
اطلاع‌رسانی و اصلاح تحریف ها (رک: بندهای ۸ و ۹)
ت‌ـ۷. اطلاع‌رسانی به موقع تحریف ها به سطح مناسبی از مدیریت اجرایی، حائز اهمیت است زیرا مدیریت را قادر می‌سازد تا واقعی بودن تحریف را ارزیابی کند و در صورت مخالف بودن با نظر حسابرس، وی را مطلع سازد، و اقدامات لازم را انجام دهد. معمولاً سطح مناسب مدیریت، شخصی است که مسئولیت و اختیار ارزیابی تحریف ها و انجام اقدامات لازم را بر عهده دارد.
ت‌ـ۸. قوانین یا مقررات ممکن است حسابرس را از اطلاع‌ دادن برخی تحریف ها به مدیریت اجرایی، یا سایر کارکنان واحد تجاری منع کند. برای مثال، قوانین یا مقررات ممکن است مشخصاً، اطلاع دادن یک عمل غیرقانونی قطعی یا مشکوک، یا هر اقدام دیگری که ممکن است به تحقیقات مقامات ذیصلاح در این مورد آسیب بزند، ممنوع کند. در برخی شرایط، ممکن است حل و فصل تضاد احتمالی بین مسئولیت رازداری حسابرس و مسئولیت وی در قبال اطلاع‌رسانی، پیچیده باشد. در چنین مواردی، حسابرس می‌تواند با مشاور حقوقی مشورت کند.
ت‌ـ۹. اصلاح همه تحریف ها توسط مدیریت، از جمله تحریف های گزارش شده توسط حسابرس، مدیریت را قادر می‌سازد تا سوابق و دفاتر حسابداری دقیقی را نگهداری و خطرهای تحریف بااهمیت صورت های مالی دوره‌های بعد را به دلیل اثر تحریف های بی‌اهمیت اصلاح نشده مربوط به دوره‌های قبل، کاهش دهد.
ت‌ـ۱۰. طبق استاندارد ۷۰۰، حسابرس ملزم است ارزیابی کند که آیا صورت های مالی از تمام جنبه‌های بااهمیت طبق استانداردهای حسابداری مربوط تهیه و ارائه شده است یا خیر. این ارزیابی شامل توجه به تمامی جنبه‌های کیفی رویه‌های حسابداری واحد تجاری، از جمله نشانه‌های جانبداری احتمالی در قضاوت های مدیریت است ، که ممکن است تحت تأثیر آگاهی حسابرس از دلایل مدیریت برای عدم اعمال اصلاحات قرار گیرد.
ارزیابی اثر تحریف های اصلاح نشده (رک: بندهای ۱۰ و ۱۱)
ت‌ـ۱۱. تعیین سطح اهمیت توسط حسابرس طبق استاندارد ۳۲۰، اغلب مبتنی بر براورد نتایج مالی واحد تجاری است، زیرا نتایج مالی واقعی ممکن است هنوز مشخص نشده باشد. بنابراین، قبل از ارزیابی اثر تحریف های اصلاح نشده توسط حسابرس، ممکن است تجدیدنظر در سطح اهمیت تعیین شده طبق استاندارد ۳۲۰ باتوجه به نتایج مالی واقعی، ضروری باشد.
ت‌ـ۱۲. طبق استاندارد ۳۲۰ اگر حسابرس در جریان حسابرسی به اطلاعاتی دست یابد که منجر به تعیین مبلغ یا مبالغی متفاوت از مبلغ یا مبالغ اولیه تعیین شده برای سطح اهمیت گردد، آنگاه اهمیت در سطح صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد (و در صورت امکان، در سطح یا سطوح گروه های معاملات، مانده حساب ها یا موارد افشا) تجدید نظر می‌شود . بنابراین، قبل از ارزیابی اثر تحریف های اصلاح نشده توسط حسابرس، احتمال هر گونه تجدیدنظر عمده‌ وجود دارد. با این وجود، اگر ارزیابی مجدد سطح اهمیت تعیین شده توسط حسابرس طبق استاندارد ۳۲۰ (موضوع بند ۱۲ این استاندارد) منجر به تعیین مبلغ یا مبالغ پایین‌تری برای سطح اهمیت شود، آنگاه سطح (سطوح) اهمیت و مناسب بودن ماهیت، زمان بندی و میزان روش های حسابرسی لازم به منظور کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب به عنوان پشتوانه اظهارنظر حسابرس، مجدداً مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
ت‌ـ۱۳. هر یک از تحریف ها باید مورد بررسی قرار گیرد تا اثر آن بر گروه های معاملات، مانده حساب ها یا موارد افشای مربوط، از جمله اینکه آیا تحریف ها از سطح اهمیت تعیین شده برای آنها (در صورت وجود) فزونی یافته‌اند یا خیر، ارزیابی شود.
ت‌ـ۱۴. اگر یک تحریف به تنهایی بااهمیت تلقی شود، بعید است که بتوان آن را با سایر تحریف ها تهاتر نمود. برای مثال، اگر درآمد به میزان بااهمیتی بیش‌نمایی شده باشد، صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد به طور بااهمیتی گمراه‌کننده خواهد بود، حتی اگر اثر تحریف درآمدها به طور کامل با بیش نمایی یکسان هزینه‌ها خنثی شده باشد. تهاتر تحریف های موجود در یک مانده حساب یا گروه معامله خاص ممکن است مناسب باشد، اما قبل از نتیجه‌گیری در مورد اینکه آیا تهاتر (حتی برای تحریف های بی‌اهمیت) مناسب است یا خیر، خطر وجود سایر تحریف های کشف نشده مورد توجه قرار می‌گیرد.
ت‌ـ۱۵. قضاوت درباره اهمیت یک تحریف طبقه‌بندی، مستلزم ارزیابی ملاحظات کیفی، مانند اثر آن بر بدهی یا تعهدات قراردادی، هر یک از سرفصل ها یا جمع های فرعی، یا نسبت های کلیدی صورت های مالی است. در شرایط خاص ممکن است حسابرس به این نتیجه برسد که یک تحریف طبقه‌بندی، در صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد، تحریف بااهمیتی قلمداد نمی‌شود، هرچند ممکن است آن تحریف از سطح یا سطوح اهمیت مورد استفاده در ارزیابی تحریف های دیگر، بیشتر باشد. برای مثال، زمانی که مبلغ تحریف طبقه‌بندی به نسبت اندازه سرفصل های مربوط در ترازنامه، کوچک باشد و بر صورت سود و زیان یا هر یک از نسبت های کلیدی اثر نداشته باشد، تحریف طبقه‌بندی در بین سرفصل های ترازنامه ممکن است در سطح صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد، بااهمیت تلقی نشود.
ت‌ـ۱۶. شرایط مربوط به برخی تحریف ها ممکن است باعث شود که حسابرس آنها را به تنهایی یا در مجموع با سایر تحریف های گردآوری شده در طی حسابرسی، بااهمیت تلقی کند، حتی اگر کم تر از سطح اهمیت تعیین شده برای صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد باشد. شرایطی که ممکن است ارزیابی حسابرس را تحت تأثیر قرار دهد عبارتند از اینکه تحریف ها تا چه اندازه:
• رعایت الزامات قانونی را تحت تأثیر قرار می‌دهد،
• رعایت الزامات قراردادهای وام یا دیگر الزامات قراردادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد،
• به انتخاب یا کاربرد نادرست یک رویه حسابداری مربوط می‌شود که اثر بی‌اهمیتی بر صورت های مالی دوره جاری دارد ولی احتمالاً اثر بااهمیتی بر صورت های مالی دوره‌های آتی دارد،
• تغییر در سود یا روندهای دیگر را، به ویژه بادرنظرگرفتن شرایط عمومی اقتصادی و صنعتی، پنهان می‌کند،
• نسبتهای مورد استفاده برای ارزیابی وضعیت مالی، نتایج عملیات یا جریان های نقدی را تحت تأثیر قرار می‌دهد،
• اطلاعات قسمت ها را، که در صورت های مالی ارائه می‌شود، تحت تأثیر قرار می‌دهد (برای مثال، مهم بودن یک موضوع برای یک قسمت یا بخش دیگری از فعالیت های تجاری واحد تجاری که نقش عمده‌ای در عملیات یا سودآوری آن واحد دارد)،
• بر افزایش دریافتی های مدیریت، مثلاً از طریق اطمینان یافتن از تحقق الزامات پرداخت پاداش یا سایر موارد تشویقی، اثر دارد،
• با توجه به شناخت حسابرس از اطلاع‌رسانی های قبلی به استفاده‌کنندگان (برای مثال، در رابطه با پیش‌بینی سود)، مهم است،
• به معاملات با اشخاص خاصی مربوط می‌شود (برای مثال، آیا اشخاص برون‌سازمانی طرف معامله، به مدیریت واحد تجاری وابستگی دارند یا خیر)،
• نتیجه از قلم افتادن اطلاعاتی است که افشای آن مشخصاً توسط استانداردهای حسابداری الزامی نشده، ولی بنا به قضاوت حسابرس، افشای آن اطلاعات برای شناخت بهتر وضعیت مالی، عملکرد مالی یا جریان های نقدی واحد تجاری توسط استفاده‌کنندگان مهم است،
• سایر اطلاعات مندرج در گزارش های حاوی صورت های مالی حسابرسی شده را تحت تأثیر قرار می‌دهد (برای مثال، اطلاعات مندرج در گزارش هیئت مدیره به مجمع عمومی) و به طور منطقی می‌توان انتظار داشت که این اطلاعات، تصمیمات اقتصادی استفاده‌کنندگان از صورت های مالی را تحت تأثیر قرار دهد. استاندارد ۷۲۰ به موضوع ارزیابی سایر اطلاعات مندرج در گزارش های حاوی صورت های مالی حسابرسی شده می‌پردازد که حسابرس مسئولیتی برای ارائه گزارش در مورد آن ندارد.
این شرایط تنها نمونه‌هایی هستند که احتمالاً همه آنها در همه حسابرسی ها اتفاق نمی‌افتد و همچنین لزوماً همه شرایط را دربرنمی‌گیرد. وجود هر یک از شرایط مذکور لزوماً منجر به بااهمیت تلقی شدن آن تحریف نخواهد شد.
ت‌ـ۱۷. در استاندارد ۲۴۰ بیان می‌شود که چگونه پیامدهای یک تحریف ناشی از تقلب (یا احتمالاً ناشی از تقلب) باید در رابطه با سایر جنبه‌های حسابرسی مورد بررسی قرار گیرد، حتی اگر اندازه تحریف نسبت به صورت های مالی، بااهمیت نباشد.
ت‌ـ۱۸. اثر انباشته تحریف های بی‌اهمیت اصلاح نشده مربوط به دوره‌های قبل ممکن است اثر بااهمیتی بر صورت های مالی دوره جاری داشته باشد. روش های قابل قبول مختلفی برای ارزیابی چنین تحریف های اصلاح نشده‌ای در صورت های مالی دوره جاری توسط حسابرس وجود دارد. استفاده از یک روش ارزیابی یکسان باعث یکنواختی در دوره‌های مختلف می‌شود.
ملاحظات خاص واحدهای بخش عمومی
ت‌ـ۱۹. در حسابرسی واحدهای بخش عمومی، ارزیابی میزان اهمیت یک تحریف ممکن است تحت تأثیر قوانین و مقررات و نیز مسئولیت های اضافی حسابرس برای گزارش سایر موضوعات مانند تقلب، قرار گیرد.
ت‌ـ۲۰. افزون بر این، ملاحظاتی چون منافع عمومی، پاسخگویی، درستکاری و به خصوص اطمینان از نظارت قانونی مؤثر ممکن است ارزیابی میزان اهمیت یک تحریف از لحاظ ماهیت را تحت تأثیر قرار دهد. این موضوع به طور خاص در ارتباط با رعایت قوانین، مقررات یا سایر الزامات حاکم مصداق بیشتری دارد.
اطلاع‌رسانی به ارکان راهبری واحد تجاری (رک: بند ۱۲)
ت‌ـ۲۱. اگر تحریف های اصلاح نشده به اطلاع شخص یا اشخاص دارای مسئولیت های مدیریت اجرایی رسیده باشد، و آن شخص یا اشخاص جزء ارکان راهبری، نیز باشند، دیگر نیـازی نیست که دوباره این تحریف ها به اطلاع آن شخص یا اشخاص برسد. با این حال حسابرس باید متقاعد ‌شود که اطلاع‌رسانی به شخص یا اشخاص دارای مسئولیت های مدیریت اجرایی، به حد کافی منجر به آگاهی همه افراد مورد نظر شده است. در غیر این صورت حسابرس موظف است به عنوان اشخاص ثالث آنها را از موضوع آگاه کند .
ت‌ـ۲۲. در مواردی که تعداد زیادی تحریف های اصلاح نشده وجود داشته باشد که به تنهایی بی‌اهمیت ارزیابی شده‌اند، حسابرس ممکن است تعداد و مجموع اثر ریالی آنها را به جای جزئیات هر یک از آنها اطلاع‌رسانی کند.
ت‌ـ۲۳. حسابرس ممکن است با توجه به اندازه و ماهیت تحریف مشخص شده در شرایط حاکم و پیامدهای احتمالی تحریف ها در رابطه با صورت های مالی دوره‌های بعد، راجع به دلایل و پیامدهای قصور در اصلاح تحریف ها با ارکان راهبری واحد تجاری گفتگو کند.
تأییدیه کتبی (رک: بند ۱۴)
ت‌ـ۲۴. به دلیل اینکه مدیریت اجرایی، و در صورت لزوم، ارکان راهبری واحد تجاری، مسئولیت تعدیل صورت های مالی را برای اصلاح تحریف های بااهمیت بر عهده دارند، حسابرس باید از آنها بخواهد تأییدیه‌ای کتبی در مورد تحریف های اصلاح نشده ارائه کنند. در برخی شرایط مدیریت اجرایی، و در صورت لزوم، ارکان راهبری واحد تجاری ممکن است اعتقاد نداشته باشند که تحریف های اصلاح نشده، واقعاً تحریف هستند. به همین دلیل آنها ممکن است بخواهند در تأییدیه خود کلماتی چون ”ما موافق نیستیم که اقلام … و … ، تحریف هستند زیرا [توصیف دلایل]“ را درج کنند. با این وجود گرفتن این تأییدیه، رافع مسئولیت حسابرس برای نتیجه‌گیری در مورد اثر تحریف های اصلاح نشده نیست.
مستندسازی (رک: بند ۱۵)
ت‌ـ۲۵. مستندسازی تحریف های اصلاح نشده توسط حسابرس ممکن است با توجه به موارد زیر انجام شود:
الف ـ ارزیابی مجموع آثار تحریف های اصلاح نشده،
ب ـ ارزیابی اینکه آیا مجموع آثار تحریف های اصلاح نشده از سطح یا سطوح اهمیت تعیین شده برای گروه های معاملات، مانده حساب ها یا موارد افشا (در صورت وجود)، فزونی یافته است یا خیر،
پ ـ ارزیابی اثر تحریف های اصلاح نشده بر نسبت ها یا روندهای کلیدی، و رعایت الزامات قانونی، مقرراتی و قراردادی (برای مثال، الزامات قراردادهای وام).

اطلاعات این نوشته

شما میتوانید در صورت تمایل این پست را در شبکه های اجتماعی خود بازنشر دهید .

نظرات ارزشمند شما در هایســـود

بدون دیدگاه برای پست " استاندارد حسابرسی 450 | ارزیابی تحریف های شناسایی شده در حسابرسی "
شما هم نظر خود را در مورد این پست به ما بگوید