کلیات
دامنه کاربرد
۱ . در این استاندارد، ملاحظات خاص حسابرس در کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب طبق استاندارد ۳۳۰ ، استاندارد ۵۰۰ و سایر استانداردهای حسابرسی مرتبط، با توجه به ابعاد خاص موجودی مواد و کالا، دعاوی حقوقی و ادعاهای مرتبط با واحد تجاری، و اطلاعات قسمت ها در حسابرسی صورت های مالی مطرح می‌شود.
تاریخ اجرا
- این استاندارد برای حسابرسی صورت های مالی که دوره مالی آن ها از اول فروردین ۱۳۹۵ و پس از آن شروع می شود، لازم‌الاجراست.
هدف
۳ . هدف حسابرس، کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب در خصوص موارد زیر است:
الف ـ وجود و وضعیت موجودی مواد و کالا،
ب ـ کامل بودن دعاوی حقوقی و ادعاهای مرتبط با واحد تجاری،
پ ـ ارائه و افشای اطلاعات قسمت ها طبق استانداردهای حسابداری مربوط.
الزامات
موجودی مواد و کالا
۴ . در مواردی که موجودی مواد و کالا از اقلام بااهمیت صورت های مالی محسوب می‌شود، حسابرس باید از طریق روش های زیر شواهد حسابرسی کافی و مناسب درباره وجود و وضعیت آنها به دست آورد:
الف ـ نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا، مگر آن که انجام این کار عملی نباشد. چنین کاری حسابرس را قادر می‌سازد تا: (رک: بندهای ت-۱ تا ت-۳)
۱ . دستورالعمل ها و روش های واحد تجاری را برای ثبت و کنترل نتایج شمارش موجودی مواد وکالا ارزیابی کند، (رک: بند ت-۴)
۲ . نحوه اجرای روش های شمارش را مشاهده کند، (رک: بند ت-۵)
۳ . موجودی مواد و کالا را وارسی کند،(رک: بند ت-۶)
۴ . شمارش‌های نمونه‌ای را انجام دهد،(رک: بندهای ت-۷ و ت-۸)
ب ـ اجرای روش های حسابرسی درخصوص سوابق نهایی موجودی مواد و کالای پایان دوره واحد تجاری برای تعیین اینکه آیا آنها نتایج شمارش موجودی واقعی را به درستی منعکس می‌کنند یا خیر.
۵ . اگر شمارش موجودی مواد و کالا در تاریخی غیر از تاریخ صورت های مالی صورت گیرد، حسابرس باید علاوه بر روش های مورد نیاز طبق بند ۴، روش های حسابرسی دیگری را برای کسب شواهد حسابرسی درمورد اینکه آیا تغییرات موجودی مواد و کالا بین تاریخ شمارش و تاریخ صورت های مالی به گونه‌ای مناسب ثبت شده است یا خیر، اجرا کند. (رک: بندهای ت-۹ تا ت-۱۱)
۶ . چنانچه حسابرس به دلیل شرایط پیش‌بینی نشده نتواند بر شمارش موجودی مواد و کالا در تاریخ صورت های مالی نظارت کند، باید برخی از موجودی ها را در تاریخی دیگر شمارش یا برشمارش آنها نظارت نماید، و روش های حسابرسی را در مورد معاملات و سایر رویدادهای بین این دو تاریخ اجرا کند.
۷ . چنانچه نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا در تاریخ صورت های مالی یا تاریخ دیگری عملی نباشد، حسابرس باید روش های حسابرسی جایگزین را برای کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب درخصوص وجود و وضعیت موجودی مواد و کالا اجرا کند. اگر انجام این کار ممکن نباشد، حسابرس باید طبق استاندارد ۷۰۵، اظهارنظر خود را در گزارش حسابرس تعدیل کند. (رک: بندهای ت-۱۲ تا ت-۱۴)
۸ . اگر موجودی مواد و کالای واحد تجاری که توسط سایر اشخاص نگهداری و کنترل می‌شود، از لحاظ صورت های مالی بااهمیت باشد، حسابرس باید از طریق اجرای یک یا هر دو مورد زیر، شواهد حسابرسی کافی و مناسب را درباره وجود و وضعیت این موجودی ها کسب کند:
الف ـ درخواست تأییدیه از سایر اشخاص درباره مقادیر و وضعیت موجودی های مزبور. (رک: بند ت-۱۵)
ب ـ وارسی یا اجرای سایر روش های حسابرسی مناسب در شرایط موجود. (رک: بند ت-۱۶)
دعاوی حقوقی و ادعاها
۹ . حسابرس باید روش های حسابرسی لازم، از جمله روش های زیر را به منظور تشخیص دعاوی حقوقی و ادعاهای مرتبط با واحد تجاری که ممکن است موجب ایجاد خطرهای تحریف بااهمیت شوند، طراحی و اجرا کند: (رک: بندهای ت-۱۷ تا ت-۱۹)
الف ـ پرس و جو از مدیران اجرایی و، در صورت لزوم، سایر اشخاص درون‌سازمانی، شامل وکیل حقوقی واحد تجاری.
ب ـ بررسی صورت جلسات ارکان راهبری و مکاتبات بین واحد تجاری و وکیل حقوقی برون‌سازمانی آن،
پ ـ بررسی حساب هزینه‌های حقوقی. (رک: بند ت-۲۰)
۱۰ . اگر حسابرس، خطر تحریف بااهمیتی را درخصوص دعاوی حقوقی و ادعاهای مشخص شده ارزیابی کند، یا هنگامی که روش های حسابرسی اجراشده حاکی از این باشد که ممکن است دعاوی حقوقی یا ادعاهای بااهمیت دیگری وجود داشته باشد، حسابرس باید علاوه بر روش های الزامی طبق سایر استانداردهای حسابرسی، مستقیماً با وکیل حقوقی برون‌سازمانی واحد تجاری مکاتبه کند. حسابرس باید از طریق تائیدیه‌ای که توسط مدیران اجرایی تهیه و توسط حسابرس ارسال می‌گردد، از وکیل حقوقی برون‌سازمانی درخواست نماید که پاسخ‌ها را مستقیماً برای حسابرس ارسال کند. اگر قانون، مقررات یا مجامع حرفه‌ای ذیربط، وکیل حقوقی برون‌سازمانی را از مکاتبه مستقیم با حسابرس منع کرده باشد، حسابرس باید روش های حسابرسی جایگزین را در این خصوص اجرا کند. (رک: بندهای ت-۲۱ تا ت-۲۵)
۱۱ . در موارد زیر حسابرس باید طبق استاندارد ۷۰۵، اظهارنظر خود را در گزارش تعدیل کند:
الف ـ مدیران اجرایی از مکاتبه و مذاکره حسابرس با وکیل حقوقی برون‌سازمانی واحد تجاری جلوگیری کنند، یا وکیل حقوقی از ارائه پاسخ مناسب به نامه درخواست تأییدیه خودداری ورزد، یا ممنوعیتی برای پاسخ وجود داشته باشد، و
ب ـ حسابرس با اجرای روش های حسابرسی جایگزین نیز قادر به کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب نباشد.
تأییدیه کتبی
۱۲ . حسابرس باید از مدیران اجرایی و، در صورت لزوم، ارکان راهبری واحد تجاری درخواست کند تأییدیه‌ای را ارائه کنند مبنی بر اینکه همه دعاوی حقوقی و ادعاهای واقعی یا ممکن شناخته شده‌ای که هنگام تهیه صورت های مالی، آثار آنها باید مورد توجه قرار گیرد، برای حسابرس افشا شده و حسابداری و افشای آن طبق استانداردهای حسابداری مربوط انجام شده است.
اطلاعات قسمت ها
۱۳ . حسابرس باید از طریق موارد زیر، شواهد حسابرسی کافی و مناسب را در رابطه با ارائه و افشای اطلاعات قسمت ها طبق استانداردهای حسابداری مربوط، کسب کند: (رک: بند ت-۲۶)
الف ـ کسب شناخت از شیوه‌های مورد استفاده توسط مدیران اجرایی برای تعیین اطلاعات قسمت ها، : (رک: بند ت-۲۷)
۱ . ارزیابی اینکه آیا احتمال دارد چنین شیوه‌هایی به افشا طبق استانداردهای حسابداری مربوط منجر شود یا خیر،
۲ . در صورت لزوم، آزمون کاربرد این شیوه‌ها،
ب ـ اجرای روش های تحلیلی یا سایر روش های حسابرسی متناسب با شرایط موجود.
توضیحات کاربردی
موجودی مواد و کالا
نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا (رک: بند ۴-الف)
ت-۱. مدیران اجرایی عموماً روش هایی را برای شمارش موجودی مواد و کالا (حداقل سالی یک بار) برقرار می‌کنند تا مبنایی برای تهیه صورت های مالی و اطمینان از قابلیت اتکای سیستم ثبت دائمی موجودی مواد و کالا واحد تجاری به دست آورند.
ت-۲. نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا مستلزم انجام موارد زیر است:
• وارسی موجودی مواد و کالا به منظور حصول اطمینان از وجود و ارزیابی وضعیت آن، و انجام شمارش های نمونه‌ای،
• مشاهده رعایت دستورالعمل های واحد تجاری و اجرای روش های ثبت و کنترل نتایج شمارش موجودی مواد و کالا،
• کسب شواهد حسابرسی درباره قابلیت اتکای روش های شمارش.
با توجه به نتایج ارزیابی خطر، رویکرد برنامه‌ریزی‌شده، و روش های خاص اجرا شده توسط حسابرس، از این روش ها می‌توان به عنوان آزمون کنترل ها یا آزمون های محتوا استفاده کرد.
ت-۳. موضوعات مرتبط با برنامه‌ریزی نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا (یا در طراحی و اجرای روش های مندرج در بندهای ۴ تا ۸ این استاندارد) برای نمونه، شامل موارد زیر است:
• خطرهای تحریف بااهمیت مرتبط با موجودی مواد و کالا.
• ماهیت کنترل های داخلی مرتبط با موجودی مواد و کالا.
• ارزیابی حسابرس از وجود دستورالعمل های مناسب برای شمارش موجودی مواد و کالا.
• زمان بندی شمارش موجودی مواد و کالا.
• اینکه آیا واحد تجاری از سیستم ثبت دائمی موجودی مواد و کالا استفاده می‌کند یا خیر.
• محل نگهداری موجودی مواد و کالا، شامل اهمیت موجودی مواد و کالا و خطرهای تحریف بااهمیت در مکان های متفاوت نگهداری آن، به منظور تصمیم‌گیری درخصوص تعیین مکان مناسب برای نظارت. استاندارد ۶۰۰ به مشارکت حسابرسان بخش می‌پردازد و لذا در صورتی که چنین مشارکتی مربوط به نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا در مکانی دور باشد، می‌تواند مربوط تلقی شود.
• ضرورت استفاده از کارشناس. استاندارد ۶۲۰ به استفاده از کارشناس برای کمک به حسابرس در کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب می‌پردازد.
ارزیابی دستورالعمل ها و روش های واحد تجاری (رک: بند ۴-الف-۱)
ت-۴. موضوعات مرتبط با ارزیابی دستورالعمل ها و روش های واحد تجاری برای ثبت و کنترل شمارش موجودی مواد و کالا شامل این موضوع می‌شود که آیا در آن ها برای مثال، به موارد زیر پرداخته شده است یا خیر:
• انجام فعالیت های کنترلی مناسب، نظیر جمع‌آوری سوابق مورد استفاده در شمارش موجودی مواد و کالا، کنترل سوابق استفاده نشده در شمارش و روش های شمارش اول و شمارش های بعدی.
• تشخیص صحیح درصد تکمیل کار در جریان ساخت، موجودی های کم گردش، راکد، ناباب یا معیوب و موجودی های متعلق به اشخاص ثالث؛ نظیر کالای امانی دیگران نزد واحد تجاری.
• در صورت لزوم، روش های مورد استفاده برای براورد مقادیر موجودی مواد و کالا، نظیر روش های مورد نیاز برای براورد مقادیر ذغال سنگ.
• کنترل های حاکم بر نقل و انتقالات درون‌سازمانی موجودی مواد و کالا و ورود و خروج آن پیش از تاریخ شمارش، حین شمارش و پس از آن.
مشاهده نحوه اجرای روش های شمارش (رک: بند ۴-الف-۲)
ت-۵. مشاهده نحوه اجرای روش های شمارش، برای مثال، روش های مربوط به کنترل های حاکم بر نقل و انتقال موجودی مواد و کالا پیش از تاریخ شمارش، حین شمارش و پس از آن، به حسابرس در کسب شواهد حسابرسی درخصوص طراحی و اجرای مناسب دستورالعمل های واحد تجاری و روش های شمارش، کمک می‌کند. علاوه بر این، حسابرس ممکن است نسخه‌هایی از اطلاعات مربوط به انقطاع زمانی نظیر جزئیات نقل و انتقال موجودی مواد و کالا را کسب کند تا به وی در اجرای روش های حسابرسی مرتبط با حسابداری چنین نقل و انتقالاتی در مراحل بعدی کمک کند.
وارسی موجودی مواد و کالا (رک: بند ۴ ـ الف ـ۳)
ت-۶. وارسی موجودی مواد و کالا هنگام نظارت بر شمارش آنها، به حسابرس کمک می‌کند از وجود موجودی مواد و کالا (و نه لزوماً مالکیت آنها)، و تشخیص شرایط خاص آنها نظیر موجودی های ناباب، معیوب یا راکد اطمینان یابد.
انجام شمارش های نمونه‌ای (رک: بند ۴ـ الف ـ ۴)
ت-۷. انجام شمارش های نمونه‌ای، برای مثال، از طریق ردیابی اقلام انتخابی از بین سوابق شمارش واحد تجاری به موجودی ها و ردیابی تعدادی از اقلام موجودی مواد و کالا به سوابق شمارش واحد تجاری، شواهد حسابرسی را در مورد کامل بودن و صحت این سوابق ارائه می‌کند.
ت-۸. علاوه بر ثبت نتایج شمارش های نمونه‌ای حسابرس، کسب نسخه‌‌ای از سوابق تکمیل شده شمارش موجودی مواد و کالا توسط واحد تجاری، به حسابرس در اجرای روش های حسابرسی بعدی کمک می‌کند تا اطمینان یابد سوابق نهایی موجودی مواد و کالای واحد تجاری به درستی نتایج شمارش موجودی واقعی را منعکس می‌کند.
شمارش موجودی مواد و کالا در تاریخی غیر از تاریخ صورت های مالی (رک: بند۵)
ت-۹. شمارش موجودی مواد و کالا ممکن است بنا به ملاحظات عملی، در تاریخی (تاریخ هایی) غیر از تاریخ صورت های مالی انجام شود. چنین کاری ممکن است صرفنظر از اینکه واحد تجاری برای تعیین مقادیر موجودی مواد و کالا از روش ادواری یا سیستم ثبت دائمی استفاده می‌کند، انجام شود. در هر دو حالت، اثربخشی طراحی، اعمال و حفظ کنترل های حاکم بر تغییرات در موجودی ها تعیین می‌کند که آیا شمارش موجودی مواد و کالا در تاریخی (تاریخ هایی) غیر از تاریخ صورت های مالی برای اهداف حسابرسی، مناسب است یا خیر. در استاندارد ۳۳۰، در خصوص اجرای آزمون های محتوا طی دوره مورد حسابرسی، الزامات و رهنمودهایی ارائه شده است .
ت-۱۰. در مواردی که از سیستم ثبت دائمی موجودی مواد و کالا استفاده می‌شود، مدیران اجرایی ممکن است شمارش یا آزمون های دیگری را برای اطمینان از قابلیت اتکای مقادیر موجودی مندرج در سوابق ثبت دائمی موجودی مواد و کالای واحد تجاری اجرا کنند. در برخی موارد، مدیران اجرایی یا حسابرس ممکن است مغایرت هایی را بین سوابق ثبت دائمی موجودی و مقادیر موجودی در دسترس مشخص کنند. این مغایرت ها ممکن است بیانگر اثربخش نبودن کارکرد کنترل های حاکم بر تغییرات موجودی ها باشد.
ت-۱۱. هنگام طراحی روش های حسابرسی جهت کسب شواهد حسابرسی در مورد اینکه آیا تغییر در مبالغ موجودی مواد و کالا بین تاریخ (تاریخ های) شمارش موجودی ها و سوابق نهایی آن به گونه‌ای مناسب ثبت شده است یا خیر، ملاحظات مربوط شامل موارد مندرج در زیر می‌شود:
• اینکه آیا ثبت های اصلاحی در سیستم ثبت دائمی موجودی مواد و کالا به گونه‌ای مناسب انجام شده است یا خیر.
• قابلیت اتکای سوابق ثبت دائمی موجودی مواد و کالای واحد تجاری.
• دلایل وجود مغایرت عمده بین اطلاعات کسب‌شده در حین شمارش و سوابق ثبت دائمی موجودی مواد و کالا.
غیرعملی بودن نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا (رک: بند ۷)
ت-۱۲. در برخی موارد، نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا ممکن است به دلیل عواملی چون ماهیت و محل استقرار موجودی ها عملی نباشد، برای مثال، زمانی که موجودی در محلی نگهداری می‌شود که ممکن است حضور در آن، امنیت حسابرس را تهدید کند. با این حال، دشواری های معمول در کسب شواهد، نمی‌تواند دلیل موجهی برای غیرعملی محسوب کردن نظارت، توسط حسابرس باشد. به علاوه، همان طور که در استاندارد ۲۰۰ تصریح شده است، موضوع دشواری، زمان‌بر بودن و هزینه‌بر بودن نیز به خودی خود مبنای معتبری برای این نیست که حسابرس آن روش های حسابرسی را که جایگزینی ندارد، حذف کند یا به آن شواهد حسابرسی اکتفا کند که به اندازه کافی متقاعد کننده نیست.
ت-۱۳. در برخی موارد که نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالا عملی نیست، سایر روش های حسابرسی نظیر وارسی مستندات فروش اقلام خاصی از موجودی ها که پیش از تاریخ شمارش خریداری یا تحصیل شده‌اند، ممکن است شواهد حسابرسی کافی و مناسبی در مورد وجود و وضعیت موجودی ها فراهم کند.
ت-۱۴. با این وجود، در برخی موارد، ممکن است کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب در مورد وجود و وضعیت موجودی ها با اجرای سایر روش های حسابرسی میسر نباشد. در چنین مواردی، طبق استاندارد ۷۰۵، حسابرس ملزم است به دلیل محدودیت در دامنه حسابرسی، اظهارنظر خود را در گزارش حسابرس تعدیل کند.
موجودی مواد و کالای واحد تجاری نزد سایر اشخاص
کسب تأییدیه (رک: بند ۸-الف)
ت-۱۵. در استاندارد ۵۰۵ الزامات و رهنمودهایی درخصوص اجرای روش های کسب تأییدیه برون‌سازمانی ارائه شده است.
سایر روش های حسابرسی (رک: بند ۸-ب)
ت-۱۶. بسته به شرایط، برای مثال، زمانیکه اطلاعاتی کسب می‌شود که تردید در مورد درستکاری و بی‌طرفی سایر اشخاص را افزایش می‌دهد، حسابرس ممکن است بررسی کند که آیا اجرای سایر روش های حسابرسی به جای، یا علاوه بر، کسب تأییدیه از سایر اشخاص مناسب است یا خیر. نمونه‌هایی از سایر روش های حسابرسی به شرح زیر است:
• در صورت امکان، نظارت بر شمارش موجودی مواد و کالای امانی نزد سایر اشخاص یا برنامه‌ریزی برای نظارت بر شمارش آنها توسط حسابرس دیگر.
• دریافت گزارش از حسابرسان سایر اشخاص درباره کفایت کنترل های داخلی آنها به منظور حصول اطمینان از شمارش صحیح و حفاظت کافی از مواد و کالای امانی.
• وارسی مستندات مربوط به مواد و کالای امانی نزد سایر اشخاص؛ نظیر برگ های رسید انبار.
• درخواست تأییدیه از سایر اشخاصی که موجودی مواد و کالای واحد تجاری نزد آن ها به وثیقه گذاشته شده است.
دعاوی حقوقی و ادعاها
کامل بودن دعاوی حقوقی و ادعاها (رک: بند۹)
ت-۱۷. دعاوی حقوقی و ادعاهای مرتبط با واحد تجاری ممکن است آثار بااهمیتی برصورت های مالی آن داشته باشد و از این رو، ممکن است مستلزم افشا و یا در نظر گرفتن ذخیره در صورت های مالی باشد.
ت-۱۸. علاوه بر روش های مشخص‌شده در بند ۹، سایر روش های مرتبط، برای مثال، شامل استفاده از اطلاعات کسب‌شده از طریق روش های ارزیابی خطر انجام شده به عنوان بخشی از فرایند کسب شناخت از واحد تجاری و محیط آن می‌باشد که به حسابرس کمک می‌کند از دعاوی حقوقی و ادعاهای مربوط به واحد تجاری آگاهی پیدا کند.
ت-۱۹. شواهد حسابرسی کسب شده به منظور تشخیص دعاوی حقوقی و ادعاهایی که ممکن است موجب ایجاد خطر تحریف بااهمیت شود نیز ممکن است شواهد حسابرسی مناسبی در مورد سایر مقاصد، نظیر ارزیابی یا اندازه‌گیری دعاوی حقوقی یا ادعاها فراهم آورد. در استاندارد ۵۴۰ الزامات و رهنمودهایی در مورد نکات مورد توجه حسابرس در خصوص دعاوی حقوقی و ادعاهای مستلزم براوردهای حسابداری یا موارد افشای مرتبط در صورت های مالی، ارائه شده است.
بررسی حساب هزینه‌های حقوقی (رک: بند ۹-پ)
ت-۲۰. بسته به شرایط، حسابرس ممکن است در بررسی حساب هزینه‌های حقوقی، رسیدگی به مدارک اولیه مرتبط، نظیر صورت حساب های هزینه‌های حقوقی را مناسب بداند.
مکاتبه یا مذاکره با وکیل حقوقی برون‌سازمانی واحد تجاری (رک: بندهای ۱۰ و ۱۱)
ت-۲۱. مکاتبه مستقیم با وکیل حقوقی برون‌سازمانی به حسابرس کمک می کند تا شواهد حسابرسی کافی و مناسب را درباره آگاهی مدیران اجرایی از وجود دعاوی حقوقی و ادعاهای بالقوه بااهمیت و معقول بودن براورد مدیران اجرایی از آثار مالی آنها، شامل هزینه‌های مربوط به آن، به دست آورد.
ت-۲۲. در برخی موارد، حسابرس ممکن است درصدد دریافت اطلاعات مستقیم از وکیل حقوقی برون‌سازمانی از طریق کسب تأییدیه باشد. برای این منظور، در درخواست تأییدیه از وکیل حقوقی برون‌سازمانی واحد تجاری خواسته می‌شود تا هرگونه دعوای حقوقی و ادعایی که وی از آن آگاه است را همراه با ارزیابی وی از نتیجه دعاوی حقوقی و ادعاها و براورد آثار مالی آنها شامل هزینه‌های مربوط به آن، به اطلاع حسابرس برساند.
ت-۲۳. چنانچه دریافت پاسخ مناسب از وکیل حقوقی برون‌سازمانی بعید به نظر برسد، برای مثال، چنانچه مجامع حرفه‌ای ذیربط، وی را از پاسخ به درخواست تأییدیه منع کند، حسابرس می‌تواند در مکاتبه مستقیم، از تأییدیه خاص استفاده کند. برای این منظور، تأییدیه خاص شامل موارد زیر خواهد بود:
الف ـ فهرست دعاوی و ادعاها.
ب ـ ارزیابی مدیران اجرایی از نتیجه دعاوی حقوقی و ادعاهای مشخص شده، در صورت وجود، و براورد آثار مالی آنها، شامل هزینه‌های مربوط به آن.
پ ـ درخواست از وکیل حقوقی برون‌سازمانی برای تأیید معقول بودن ارزیابی های مدیران اجرایی و ارائه اطلاعات تکمیلی در صورت تشخیص نقص یا نارسایی در آن فهرست.
ت-۲۴. در برخی شرایط، حسابرس ممکن است ناگزیر از مذاکره با وکیل حقوقی برون‌سازمانی واحد تجاری درباره نتایج احتمالی دعاوی حقوقی و ادعاها باشد. چنین شرایطی، برای مثال، در موارد زیر پیش می‌آید:
• حسابرس بر این باور باشد که موضوع متضمن خطر تحریف بااهمیت است.
• موضوع مورد نظر پیچیده باشد.
• بین مدیران اجرایی و وکیل حقوقی برون‌سازمانی واحد تجاری اختلاف نظر وجود داشته باشد.
• معمولاً، این گونه مذاکرات مستلزم کسب اجازه از مدیران اجرایی واحد تجاری است و با حضور نماینده آنان انجام می‌شود.
ت-۲۵. طبق استاندارد ۷۰۰ ، حسابرس نباید تاریخ گزارش خود را به تاریخی قبل از تاریخ تکمیل فرایند کسب شواهد حسابرسی کافی و مناسب به عنوان مبنای اظهارنظر حسابرس نسبت به صورت های مالی تاریخ‌گذاری کند. شواهد حسابرسی در مورد آخرین وضعیت دعاوی حقوقی و ادعاها تا تاریخ گزارش حسابرس ممکن است با پرس و جو از مدیران اجرایی شامل وکیل حقوقی درون‌سازمانی که مسئول پرداختن به موضوعات مرتبط است، کسب شود. در برخی موارد، حسابرس ممکن است ضروری بداند که اطلاعات به روز را از وکیل حقوقی برون‌سازمانی واحد تجاری کسب کند.
اطلاعات قسمت ها (رک: بند ۱۳)
ت-۲۶. طبق استانداردهای حسابداری مربوط، واحد تجاری ممکن است ملزم یا مجاز به افشای اطلاعات قسمت ها در صورت های مالی باشد. مسئولیت حسابرس در این رابطه، معطوف به ارائه و افشای اطلاعات قسمت ها در رابطه با صورت های مالی به عنوان یک مجموعه واحد است. بنابراین، حسابرس ملزم به اجرای روش های حسابرسی برای اظهارنظر نسبت به اطلاعات قسمت ها به طور جداگانه نیست.
کسب شناخت از شیوه‌های مورد استفاده مدیران اجرایی (رک: بند۱۳-الف)
ت-۲۷. بسته به شرایط، نمونه‌هایی از موضوعاتی که ممکن است هنگام کسب شناخت از شیوه‌های مورد استفاده مدیران اجرایی در تعیین اطلاعات قسمت ها، مربوط تلقی شود و اینکه آیا چنین شیوه‌هایی به احتمال زیاد منجر به افشای اطلاعات طبق استانداردهای حسابداری مربوط می‌شود یا خیر، به شرح زیر است:
• فروش، نقل و انتقالات و هزینه‌های بین قسمت ها و حذف مبالغ بین قسمت ها.
• مقایسه بودجه‌ها و سایر نتایج مورد انتظار، برای مثال سود عملیاتی به عنوان درصدی از فروش.
• تخصیص دارایی ها و هزینه‌ها به قسمت ها.
• یکنواختی با دوره‌های مالی قبل، و کفایت افشا در مواردی که رویه‌ها تغییر یافته است.
اطلاعات این نوشته
شما میتوانید در صورت تمایل این پست را در شبکه های اجتماعی خود بازنشر دهید .
