مقدمه
- یکی از فرضیات بدیهی حسابداری این است که اطلاعات مالی، متعلق به واحدهایی است با ساختارهای سازمانی قانونی، قراردادی یا اداری. اطلاعات مالی این واحدها، از طریق گزارش های مالی به استفاده‌کنندگان ارائه می شود.
- هدف این بیانیه، ارائه معیارهای لازم برای تشخیص واحدهای بخش عمومی است که به منظور ایفای وظیفه پاسخگویی باید گزارش های مالی تهیه و ارائه کنند.
- محدوده یک واحد گزارشگر مشخص‌کننده زیرمجموعه‌ها، رویدادها، مبادلات و فعالیت هایی است که در گزارش مالی آن منعکس خواهد شد. واحد گزارشگر باید به شیوه‌ای تعیین گردد که گزارش های مالی آن تصویر مناسبی از وضعیت مالی و عملکرد آن ارائه کند.
دلایل تعریف واحد گزارشگر - عمده‌ترین دلیل برای داشتن درک روشنی از مفهوم واحد گزارشگر، حصول اطمینان از فراهم شدن تمام اطلاعات مالی مربوط به واحد گزارشگر، برای استفاده‌کنندگان گزارش های مالی آن است. تعیین محدوده واحد گزارشگر، تصویر مشخصی از واحد گزارشگر را برای استفاده‌کنندگان فراهم می کند. چنین تعریفی، مربوط یا غیرمربوط بودن اطلاعات صورت های مالی را مشخص می سازد.
- سایر دلایل برای تعیین محدوده واحد گزارشگر، به شرح زیر می باشد:
• اطمینان از اینکه برای تجمیع اطلاعات در هر سطح گزارشگری، هیچ زیرمجموعه‌ای حذف نمی شود؛
• امکان انجام مقایسه عملکرد واحدهای گزارشگر؛
• کمک به تعیین مسئولیت و ارزیابی عملکرد واحدهای گزارشگر.
ویژگی های واحد گزارشگر
- یک واحد زمانی به عنوان واحد گزارشگر محسوب می شود که تمام معیارهای زیر را داشته باشد:
الف. استفاده‌کنندگانی که به گزارش های مالی با مقاصد عمومی آن برای اهداف پاسخگویی و یا تصمیم‌گیری نیاز دارند؛
ب . دارای مقام مسئولی باشد که اجرای تمام یا قسمتی از بودجه و استفاده از سایر منابع و کنترل آن را به عهده داشته و پاسخگوی عملکرد واحد باشد؛ - پ . محدوده آن به نحوی باشد که صورت های مالی، حوزه عملیات و وضعیت مالی آن را به نحو مناسب منعکس کند.
- واحدهای بخش عمومی عموماً دارای شخصیت حقوقی مستقل هستند. برای مثال می توان از وزارت خانه‌ها، مؤسسات دولتی، یا نهادهای عمومی غیردولتی نام برد. داشتن شخصیت حقوقی مستقل، هرگونه تردید نسبت به وجود سازمانی مجزا با حق تأمین وجوه، تملک دارایی، ایجاد بدهی و استفاده از دارایی را برطرف می کند.
- برخی از عملیات بخش عمومی مانند طرح های تملک دارایی های سرمایه‌ای علیرغم نداشتن شخصیت حقوقی مستقل، لازم است برای مقاصد پاسخگویی در مورد مصرف منابع عمومی، در قالب یک شخصیت حسابداری گزارش های مالی جداگانه تهیه و ارائه کنند. بنابراین این گونه واحدها نیز واحد گزارشگر محسوب می شوند.
گروه گزارشگر - گروه گزارشگر، یک واحد گزارشگر است که دربرگیرنده دو یا چند واحد گزارشگر مجزا باشد. در بخش عمومی، معیار کنترل به عنوان ملاک اصلی تشخیص واحدهای تشکیل‌دهنده گروه گزارشگر است. این کنترل عمدتاً از قوانین و مقررات نشأت می گیرد. برخی دستگاه های اجرایی دارای واحدهای حقوقی مستقل می باشند که هر یک به طور جداگانه واحد گزارشگر تلقی می گردند و گزارش مالی مستقل تهیه و ارائه می کنند. این دستگاه های اجرایی همراه با واحدهای تحت کنترل خود به عنوان گروه گزارشگر تلقی می شوند که برای آن باید گزارش مالی واحد تهیه و ارائه شود.
- کنترل یک واحد به معنای توانایی هدایت سیاست های مالی و عملیاتی و استفاده از منابع آن برای دستیابی به اهداف مورد نظر است. بنابراین کنترل مستلزم احراز دو شرط زیر است:
• واحد کنترل‌کننده قدرت هدایت سیاست های استراتژیک عملیاتی و مالی واحد(های) کنترل‌شونده را داشته باشد؛
• واحد کنترل‌کننده منابع واحد کنترل‌شونده را در جهت اهداف خود از جمله ارائه خدمات عمومی و اعمال سایر وظایف حاکمیتی دولت به کار گیرد یا از نتیجه فعالیت های آن منتفع یا متحمل هزینه شود. - در مواردی که رابطه بین واحد کنترل‌کننده و واحد(های) کنترل‌شونده به گونه‌ای است که هر دو شرط فوق وجود دارد، گزارش های مالی گروه گزارشگر باید اطلاعات کاملی در خصوص مجموعه واحدهای تشکیل‌دهنده آن را ارائه دهد.
- در برخی موارد، یک واحد صرفاً قدرت قانونی اداره واحد دیگری را دارد، اما نمی تواند از چنین قدرتی برای افزایش منافع ناشی از نتایج فعالیت ها یا استفاده از منابع آن برای دستیابی به اهداف خود استفاده کند. بنابراین ماهیت رابطه چنین واحدهایی به گونه‌ای است که ارائه اطلاعات مالی آنها به عنوان یک مجموعه واحد سبب ارائه نادرست گزارش های مالی و عدم دستیابی به اهداف گزارشگری مالی می گردد.
- در مواردی ممکن است، یک واحد منافعی را از واحدهایی که قدرت هدایت سیاست های استراتژیک عملیاتی و مالی آنها را ندارد کسب کند و یا هزینه‌هایی را در نتیجه فعالیت آنها متحمل گردد. در این موارد، چنین واحدی قادر به هدایت واحد مورد نظر در راستای استفاده از منابع آن برای دستیابی به اهداف خود نمی باشد و ماهیت رابطه چنین واحدهایی به گونه‌ای است که ارائه اطلاعات مالی آنها به عنوان یک مجموعه واحد سبب تأمین اهداف گزارشگری مالی نمی شود. بنابراین چنین واحدهایی را نمی توان جزء گروه گزارشگر (به عنوان یک مجموعه واحد) قرار داد.
دولت به عنوان یک واحد گزارشگر - شهروندان دارای حق پاسخ‌خواهی از دولت در قبال منابع در اختیار آن می باشند. دولت منابع عمده‌ای در اختیار دارد و باید در مورد نحوه استفاده از این منابع پاسخ گوی شهروندان باشد. به همین علت، دولت باید گزارش های مالی برای پاسخگویی به عموم تهیه کند. چنین گزارش هایی باید حاوی اطلاعاتی برای اهداف تصمیم‌گیری و پاسخ گویی به طیف وسیعی از استفاده‌کنندگان باشد.
معیارهای تشخیص واحدهای زیرمجموعه دولت به عنوان یک واحد گزارشگر - تشخیص واحدهایی که باید در گزارش های مالی دولت به عنوان واحد گزارشگر منظور شوند نیازمند ارائه معیارهای خاص است تا به هنگام تصمیم‌گیری در این زمینه از بروز ابهام جلوگیری شود. در این رابطه بودجه سالانه کل کشور معیار اصلی است. برای احراز این معیار باید مجموعه منابع و مصارف هر واحد گزارشگر در بودجه سالانه کل کشور منظور شده باشد.
- در مواردی ممکن است واحد در بودجه سالانه کل کشور منظور نشده باشد و در نتیجه، تنها در نظر گرفتن معیار اصلی باعث می شود از نظر اهداف گزارشگری مالی، صورت های مالی با مقاصد عمومی دولت کامل نباشد. بنابراین، در غیاب معیار اصلی یاد شده، در صورت احراز مجموع معیارهای زیر، یک واحد باید جزء مجموعه دولت به عنوان واحد گزارشگر درنظر گرفته شود:
• از قدرت حاکمیت دولت در انجام وظایف برخوردار باشد.
• طبق قانون در تملک دولت باشد.
• تحت مدیریت مستقیم دولت باشد.
اطلاعات این نوشته
شما میتوانید در صورت تمایل این پست را در شبکه های اجتماعی خود بازنشر دهید .
برچسب های مهم این پست مفاهیم نظری گزارشگری مالی بخش عمومی مفاهیم نظری گزارشگری مالی بخش عمومی | واحد گزارشگر
نظرات ارزشمند شما در هایســـود
بدون دیدگاه برای پست " مفاهیم نظری گزارشگری مالی بخش عمومی | واحد گزارشگر "
